Annelik… Anne olmak… Hayatımda yaşadığım en muhteşem duygu. Tarifi yok… Zaten amacım da bunu yazmak değil.
İşin başka bir yönüne değinmek istiyorum… Annelik, bir yandan da diğer anneleri anlamak! Yani acımazsızca eleştirmeden önce…
Bak bak ne giydirmiş…
Ay o yedirdiği de ne öyle…
Kızdı çocuğuna gördün mü?
Amma boş kadınsın bunları paylaşıyorsun…
Çocuğunu bırakıp dışarı çıkmaya utanmıyor musun?
Ne biçim şeyler öğretiyor çocuğuna, kadına bak…
Tabii tuzu kuru, istediğini yapıyor…
Sen de kendini anne mi sanıyorsun?
Yok yok bunların hepsi bana gelen eleştiriler değil. Hem zaten ben madem herkese açık bir blog yazıyorum, madem sosyal medya hesaplarım da açık, eleştiriler gelecek tabii. Ancak dili önemli… Dili… Düşünmeden yazılan hiçbir yorumda iyi niyet göremiyorum. Bilerek, karşıdakini kırmak isteyerek yazılmış gibi görünüyor.
Kimsenin hayatı, dışarıdan göründüğü gibi değil. Herkes nelerle mücadele ediyor. Bunu ister yansıtır, ister yansıtmaz. İç dünyada olup bitenleri kimse bilemez. Bizim bir kadın, bir anne olarak diğer anneleri eleştirmeden önce anlamaya çalışmamız gerekiyor diye düşünüyorum. Anlamak!
Mesela bir anne şikayet ettiğinde onu suçlamak yerine anlamaya çalışmak… Mama verdi, katı gıdaya geçti diye linç etmek yerine, nedenini sorgulamak, hata yapıyorsa gerekten yardımcı olmak, doğrusunu göstermek. Bakıcıya bıraktı çalışıyor diye, suçlamamak, çalışması gerektiğini anlamak. Eğer çalışmıyorsa, “rahatsın” demek yerine sormak, belki de o da istiyordur çalışmayı…
Sosyal medyada annelerin gönderilerinin altında öyle yorumlar görüyorum ki, ağzım açık kalıyor. Yazmadan edemedim.
Pardon da… Aşağı yukarı aynı yollardan geçen biz birbirimizi anlamayacaksak, kim anlayacak?
Merhaba Şebnem hanim.
Yine ben Binnur
Yazınızı okudum da..o kadar eskilere gittim ki..
Ada yı dogurdugumda sütüm yetiyor sanıp hastaneden çıkmıştım.
Eve geldik.ilk gece sürekli agladi.ilk günler sutum gelmez diye mama takviyesi yapın demişti hemşireler.
Öylede yaptık.
Fakat hastaneden cikarken az sarılık vardı.
İki gün sonra dahada yükselmişti sarılığı.
Ve kilo vermişti.
Sütümun hala yetmediği,mama ilavesine devam diye söylediklerinde dünya basima yıkıldı sanki.
Çünkü hep anne sütü ile beslenmesini isterdim.
Ve böyle hep devam etti.sütüm çok azdı.
Mamadan önce ne kadar gelirse emzirirdim.
Gelmedikce,yetmedikce günlerce ağladım.
Kendi kendime içimi yediğim yetmiyormuş gibi,
Bazı kendini bilmezler,
“Bilmem kimde mama ile beslendi,obez oldu çocuk”
“Yok yok gelmiyor belli göğsün dolu dolu değil”
“O kadar çok geliyordu ki taşıyordu sütler”
……
Gibi laflar gözümün içine baka baka söylendi.
Ada 4 yasında.
Hala icim sizlar.niye sütüm olmadı diye.
Gözlerim dolar emziren birini görünce..
Ama yaşayan bilir hislerimi.
Bide böyle laf sokanlari…
Neyse…
Yazınızı okuyunca 4 yıl önceye gittim.
Ucundan,kıyısından içimi dokeyim istedim.
Bu arada….
Ben hala sizi ig de takip edemiyorummmm:(
Benim de sütüm çoktu ama hep kustu, kusmasın diye arada özel mama veriyorduk. Sonra laf üstüne laf… Yani ortası yok… Aaa neden takip edemiyorsunuz acaba? Bunu söyleyen cok bu aralar. Sorun mu var acaba?
Günaydın.
Aslında takipteydim sizi.
Sonra okul yazısını yazdiginizda “hayırlı olsun”
Yorumunu yaptım.
Ne olduysa yorumdan sonra oldu.
Bir baktım takip listemde yoksunuz.
ekliyorum ama olmuyor.
O yüzden tanimadiklarinizi engellediniz sandım.
Ama ben sıkı takipciyim ne olacak şimdi:(
Aaaa engellemem ki… Nedir sizin nick?
Ada ateşlendi akşamüzeri:(
Cevap geç veriyorum o yüzden.
Bnrtrhn
Ama sizi bulamıyorum ki… Geçmiş olsun
Olmuş olmuş:)
Bende sizi takip edebiliyorum artik:)
Sevindim vallahi..
İyiaksamlar
Aynı duyguları paylaşmışız zamanında, ama günler geçmiş Farkında değiliz. Değmezmiş ağlamaya, büyüyorlar işte…