Ne zamandır kendimi çok yorduğumu fark ettim. Dışarı karşı pozitif enerji doluyken kendime haksızlık yapıyordum. Belki de bu yüzden pek yalnız kalmak istemiyordum, kendimi dövdüğüm için. Ancak bu iki günlük Sapanca kaçamağında, bir sabah Arkın ve Irmak uyurken geçtim balkona, baktım muhteşem yeşilliğe, bazı kararlar verdim. Sizlerle de paylaşmak istiyorum.
Evden çalışmanın en kötü yanı, 24 saat işin aklında olması. Hele ev böyle küçükse ve bilgisayar sürekli masanın üstünden sana bakıyorsa, o iş aklından hiç çıkmıyor. Bundan sonra bilgisayarı işim biter bitmez dolaba kaldıracağım. Kendime mesai saatleri belirleyeceğim.
Artık her Pazartesi rejime başlamayacağım. Bu yüzden her Pazar geriliyorum. Mutlaka haftanın planını yapmayacağım. Akışına bırakacağım. Rejime başlamasam da olur. Kendimi böyle seviyorsam neden ille 36 beden olma çabası?
Her pazartesi sabahı evi süpürmeyeceğim. Pazar akşamının işi olsun o. Gözümde büyütmeyeceğim bazı şeyleri. “Şunu şu gün yapmalısın” diye notlar almayacağım.
Aklıma kötü şeyler geldiğinde konteynıra atacağım psikoloğumun dediği gibi. “Şuramda bir şey mi çıktı, bak Irmak’ın karnı neden ağrıdı…” En mutlu anımda bile bunlar aklıma neden geliyor, onu çözmeye çalışıyoruz işte.
Bir zamanlar eklediğim ama hiçbir iletişimim bulunmadığı hesapları takip etmeyi bırakacağım. Facebook’ta “zoraki” eklediğim isimlerle arkadaş olmaktan vazgeçeceğim. Rahatsız olduğumu fark ettim bu durumdan.
Kısıtlandığımı hissettiğim her yerden kaçacağım. Buna her türlü ortam dahil.
Telefonumun bildirimlerini kapatacağım. Kim mail atmış, kim neyi beğenmiş, kim neye yorum yapmış. Anında öğrenmesem de olur!
Kendimle yarışmayacağım. Her ay yazıyorum aşağı yukarı yaptıklarımı, hep daha iyisi için çabalıyorum. Ancak bu beni öyle yoruyor ki. Bundan vazgeçeceğim.
“Hayır” demekte zorlanmasam da bu aralar “evet”lerin çoğaldığını fark ettim. Yok, yine eski “hayır”lara devam. Sonradan beni üzen hiçbir evet geçerli olmamalı.
“Ama neden böyle” ya da “ah hep aynı haksızlıklar dönüyor” cümlelerinden vazgeçeceğim. Çünkü bunların bir tek bana zararı var. Böyle konuşarak bir şey değiştiremem. O zaman neden bu uğraş?
Kendi kendimi sakinleştirmem işe yaradı, eskisi kadar kavga etmiyoruz. Ancak geçmişi deşmeler devam ediyor. Artık bunu yapmayacağım. Tartıştıysak, konu orada kalacak.
Avusturya Lisesi’ni bitirdim, İşletme okudum, Yazı İşleri Müdürü idim, öyleydim böyleydim şöyleydim, neden kıymeti bilinmiyor diye düşünmeyeceğim. Başkası için değildi, kendim içindi hepsi. Neden onların görmesi önemli olsun ki?
Alınganlık yapmayacağım. Çok garip, kimseye yamıyorum. Sadece Arkın’a yapıyorum. Derdim ne acaba? 🙂
Her zaman iyilerin kötülerden daha fazla olduğuna inanmaya devam edip, yazacağım, paylaşacağım.
Yani işin özeti. Eski ben olmalıyım. Sadece dışarı karşı değil, kendine de iyi davranan…
Sizinle daha çok buluşacağım. 28 Nisan piknik çok güzeldi. 10 Mayıs salı tekrarlayalım mı? hem bu sefer yiyecek içecek de getiririz. Bir sonraki de benim doğum günümde 10 Haziran’da olsun. Ne dersiniz? (5 Haziran’da Eskişehir’de olduğumu sabah da yazmıştım. O gün gelene kadar yazmaya devam… ) 🙂
Siz de böyle kararlar alır mısınız dönem dönem? Aldıysanız da uyar mısınız?
Fotoğraf, eskilerden. 2008 Bozcaada…
Bir de not: Ne zaman böyle yazsam, “iyi misin” soruları geliyor. Evet evet, iyiyim. İyi olmasam yazar mıyım? Huyum kurusun her şeyi paylaşıyorum işte. Sesli değil, yazarak düşünenlerdenim. Yazma nedenim budur. 🙂
benim arkadasim olaydin ya sen. kendim gibi dusunen ve mukemmel gozukmeye calismayan biri yok yakinim da sen de uzaksin oyy.tam da kendimi sorguladigin bir donemdeyim ama daha sen soracagimi bile bilmiyorum.
:))))))))))))))))
Harika bir yazı, severek takip ediyorum… Hepimiz zaman zaman bu gibi durumlar, olaylar yaşayabiliyoruz. Aldığımız kararların sonuna kadar arkasında durabilmek en önemlisi, bu arada şu buluşmalara katılmayı çok isterim…sevgiler….
:))))))))))))
Çok tatlısınızz..Rabbim evladınızla eşinizle tüm sewdiklerinizle sağlıklı uzuun ömürler nasip etsin..Yazdıklariniz çok samimi çok içten…❤
:)))) ❤️❤️❤️
Aslında bir çok annenin hislerine tercüman olmuşsunuz , hele şu konteynıra atılması gereken meselelerden ben de çok muzdaribim. Mesele zaten yapsam deyip yapamadıklarımızda, bir başarsak gerisi kolay . Bu yazı çok iyi geldi hafta başı sabahı. Sevgiler
Ben takibe yeni başladım 10 Mayıs pikniği Nerede ögrenebilir miyim
yine Caddebostan sahile yaparız diye düşünüyorum
yazarım zaten
merhaba , yazıda kendimi çok buldum . Ve yalnız değilim dedim sizde yalnız değilsiniz. Belki de bizi yanlış yetiştirdiler düşünen ve daha iyisini yapmaya çalışan bireyleriz. Bende bulduğum işte çalışan kimseye muhtaç olmamak için kendi ayaklarım üstünde durmak için çalışmaya devam eden iki çocuklu bir anneyim. Eğitim sistemi ve iş hayatı çok farklı , iş hayatı şanslardan ibaret bence . Kendimizi hırpalamak çok kötü ,içi içine sığamamak . EN iyi çözümü kendin gibi insanlarla vakit geçirip rahatlamak. sevgiler. ( daha söyleyeceklerim var ama işler beni bekler )
Merhaba tüm bunlar mükemmeliyetçi anne,eş,işkadını,insan olmanin yan etkileri.. ne güzel dökmüşünüz aslında hepimizin içini.. şimdi sizin kararların üzerine kendi iç sesimizi dinleme zamanını geldiğini hatırlattınız bana .. iyi varsiniz..
siz de iyi ki varsınızzz
Her içinizden geleni yazdığınızda okuyorum ‘Benim ruh ikizim.’ diyorum, her defasında yorum atıyorum.İyiler hep olacak her kötüyü ve kötülüğü gördüğümde bu kadar da olmaz diyorum .Kendimle dünyayla savaşıyorum.Hep savunacağım ,kendimi telkin edeceğim iyiler var yalnız değilsin .Bizim gibi düşünenler var,neden farklı fikirler ,görüşler ,dinler aynı ortamda barış içinde yaşayamazlar.Çocuklarımıza barışı ,sevgiyi öğretirken bu neyin kavgası konuşarak olmuyo mu bu!!!
… okulları okudum ,kendimi geiştirdim ,farklı açılardan hayata bakabiliyorum,haketmediğim yerde ve haketmediğim tutumlarla karşılaşınca savaştım, olamaz dedim .KURUM YÖNETİCİM ÖYLE DÜŞÜNMEYE DEVAM EDERSEN KENDİNİ ÇOK YIPRATIR.HAKSIZLIK YAPARSIN DEMİŞTİ.Hep akılma geliyor ama kendimi yerden yere vuruyorum gerçekten bazen de en yakınım sevdiğim eşimden alıyorum 🙁
kendimize yaptığımız kötülüğü kimse yapmıyor bize. ama buna bir dur demek lazım gerçekten
Gerçekten öyle aslında dışarıda,arkadaş ortamında çok gülen, hep pozitif enerji veren ben aslında kendimle öyle kavga ediyorum ki kimse bilmiyor eşimden başka aslında değiştim biraz düşününce bazı şeyleri,kişileri,ortamları çıkardım hayatımdan olacak inşallah olacak değil mi :)bu da bir başlangıç olsun
Bende düzenli yaparım bunu en başa da önce kendini mutlu edeceksin maddesini koyarım elimden geldiğince uyguluyorum başka türlü gerçekten bunalıma girmek kaçınılmaz bir hal alıyor. Sevgilerr