Biz Cimcirik & Ben

En çok baba olmana aşığım desem…

IMG_3588

Evet. Çok seviyorum birbirlerine düşkün olmalarını. Bayılıyorum da. İçten içe kıskanıyorum, yalan değil. Bir yandan bu ilişkilerini harika bulurken diğer yandan da evdeki kötü polis olmaktan şikayetçiyim sayın seyirciler.

Babasıyla benimle olduğu kadar zaman geçirmediği için, daha az sorun çıkıyor. Yemek ye diyen de benim, yapma diyen de, dikkat et diyen de, her sabah okula giderken kıyafet konusunda “ama bu havada bu giyilmez” diyen de.

Bu liste uzar gider.

Hele bebekliğe dönecek olursak mama iskemlesinde oyunla yediren de bendim, tuvalet eğitimi veren de.

Her şeyi geçtim, sabah işe giderken usulca öpen Arkın, “hadi artık okul için uyanma zamanı” diyen benim. “İnsan hiç çocuğunu uyandırır mı” cümlesini duyan da.

Babası yıkadıktan sonra saçını tararken ve kuruturken acımıyormuş. Nedeni belli: Çünkü o kıvırcık saçları açmıyor baba da ondan. Ben de tek tek uğraşıyorum.

Hatta devam edeyim. Evde mutfakta zaman geçiren ve onunla istediği kadar oynayamayan da benim.

Çok televizyon izledin yeter diyen de.

Odasını toplamasını söyleyen de.

Baba işe gidince sorun yok, ben toplantıya yetişmek için okula erken bıraktığımda sorun var. Akşam bir yere giderken babasına değil bana soruyor “şart mı gitmeniz” diye.

Devam etmiyorum sıralamaya. Her evde aynısı yaşanmıyor mu zaten? 🙂

Baba kız aşkı başkadır, biliyorum. Düşkün olsun zaten, çok sevsin. Biz her evlilikte olduğu gibi arada iniş çıkışlar yaşasak da onların ilişkileri hiç bozulmasın. Arkın iyi bir baba. Büyüdüğünde de erkek arkadaşını babasıyla konuşabilmesini çok isterim. Ki ben de babamla çok rahat bir ilişkim olmasına rağmen, özel hayatımı konuşma meselesini ancak 20’li yaşların ortasına gelince halledebildim. Bana anlattığı gibi anlatsın babasına da her şeyi, gizli saklı olmasın.

Bir de işte… Hep böyle mutlu olsun. Hep hissetsin babasının desteğini yanında. Bilsin ki, babası her ne olursa olsun onu koruyacak, ona sahip çıkacak.

Babalar Günün şimdiden kutlu olsun sevgilim. Arada eleştirdiğime, arızaya bağladığıma bakma, sen gördüğüm en iyi babasın. Hep de böyle kal.

1995’ten beri hayatımdasın, 16 yıldır sevgilim, 9 yıldır kocamsın. Büyümene de şahit oldum, arkadaşlığına da, sevgili, eş, hayat arkadaşı olmana da. Ne yalan söyleyeyim, en çok baba olmandan etkilendim sanırım. Bazen sana inanılmaz kızsam da, kırılsam da sizi Irmak’la oynarken gördüğüm zaman geçip gidiyor hepsi. Birkaç gündür biliyorsun kırgınlığımı. İtiraf edeyim, bu fotoğrafı görünce azaldı. Ama geçmedi. Bir yanım hâlâ “neden” diyor belki ancak, şimdilik susturuyorum iç sesimi. Şimdilik…

Bir anne olarak, “bana bir şey olursa kızım ne yapar” korkusu taşıyorum. Çoğu anne gibi. Varlığın beni rahatlatıyor…

Hep beraber sağlıklı, huzurlu olalım, başka da bir isteğim yok!

 

 Fotoğraf için çok çok teşekkürler Yeşim.

2 Yorum
  1. ne güzel yazmışsın, sevgiler.

    • ManyakAnne 9 sene ago
      Reply

      canım benim teşekkür ederim

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Devamı

post-image
Biz

Çok içimden geldi…

Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
devamı