Evin şeklini değiştirmek

Oturmuş, çalışıyordum. Malum, derginin bitmesine az gün kaldı. Haber topluyorum, gelen yazıları düzenliyorum… Tek başımayım, ancak yetişiyorum.

Bir yandan da başka bir şey hazırlamam gerekiyordu. Sonra her ne olduysa birden ayaklandım, kahvemi masaya bıraktım ve hooopppp evin şeklini değiştirdim. Ev dediğim, salonun işte. Beş bininci kez. Değiştirdiğim gibi bir güzel süpürdüm. Sonra da bir şey olmamış gibi yeni kahve yaptım, oturdum yine bilgisayar başına.

Ve bu kez neden yaptığımı biliyorum.

Bir kadın evin şeklini neden değiştirir? Şimdi madde madde yazayım. Hangisinin/hangilerinin bana uyduğunu zaten tartışmaya bile gerek yok.

• Eğer canını sıkan bir şeyler varsa ve müdahale edemiyorsa, oturduğu yerde gördüğü yenilik iyi gelir bünyesine.
• Başka bir şeyi değiştirmek istiyor ve yapamıyorsa, önünü salondaki eşyalardan alır.
• Annesi de evin şeklini hep değiştirdiği için öyle görmüştür, öyle alışmıştır.
• Aslında bazı şeyleri fırlatıp atmak isterken, düzenlemek moral verir.
• Evdekiler, özellikle büyük olan, koca kişisi dediğimiz televizyonu o kadar sever ki kadın yemek masasını TV önüne koyup koltuğu menzilden çıkartarak kendi kendine bir çözüm arıyordur.
• Çalışma masası aynı zamanda yemek masası da olduğundan, bilgisayar başındayken daha geniş br alan görmek istediği, azıcık “huylu” olduğu için bunu yapmıştır.
• İkizler burcu kadınıdır ve burcu bazen fena baskın gelir…

Bazı evler var ki, 40 yıldır koltuk aynı yerde. Ve böyle olduğunu duyunca gittiğim yerde kalkıp eşyaların yerini değiştiresim geliyor. Hatta bir itiraf, o evde otururken bizim eşyaları hayal ediyorum ve kafamda hepsini bir yere yerleştiriyorum. Yazdığım gibi ev minnak, odalarda değişiklik yapamıyorum, hele Irmak’ın odasına dokunamam milimetrik yaptırdım, e o zaman geriye ne kalıyor? Salon. Peki canımı sıkan şeyleri değiştiremiyorsam, müdahale edemiyorsam, neyi değiştiririm? Salonun şeklini.

Siz de değiştiriyor musunuz sık sık? Ya da siz de bazen sinirinizi, moral bozukluğunuzu evdeki eşyalarla oynayarak gideriyor musunuz?

Şimdi soracaksınız, o fotoğrafta kapının üstündeki tişört neden diye.

1. Fotoğraf çekerken kaldırmayı unuttum, yeniden çekmeye üşendim.
2. Bizim kurutmalı çamaşır makinesi yine bozuldu. Evde kalorifer yok, yerden ısıtmalı. Ben de kapının üstüne astım tişörtleri. Salonun payına bu tişört düşmüş. Makineye gelince. Asabım bozuluyor çünkü kurutacak yer yok evde. Ve daha 2.5 sene oldu. Aynı hatayı yine verdi. Bakalım sonuç ne olacak? (Marka sormayın şimdi, yanlış anlaşılmalara sebebiyet vermek istemem.)

Ayrıca, şimdi Arkın bunu görecek, beni arayacak yine mi şekil değiştirdin diye. O yüzden bizim #seboyla1dakika videolarından birini koyayım buraya, yumuşasın aramadan önce. Geçen gece video çekmeye çalışırken olmuştu bu. Silmedim. Bakıp bakıp gülüyorum. Gülmek bulaşıcı olsa ya keşke… Kolonya şişesi de arkada. Ben Arkın’ın kolonyayı litreyle aldığını, şişe bittikçe doldurduğunu yazmış mıydım? Ay buna da gülüyorum işte bakıp bakıp. Ya da gülmek için bahena arıyorum. O da olabilir. Sustum. Yine çok konuştum. Dinlediğiniz için teşekkür ederim.