Biz Cimcirik & Ben

Yok. Olmuyor…Olamıyor

Bu nasıl bir yaman çelişki?

Çocuğun doğuyor, kendin büyütmek istiyorsun. Büyütüyorsun, belli bir yaşa getiriyorsun, okula başlıyor.

Hah tamam diyorsun, şimdi artık kariyerime kaldığım yerden devam edebilirim. Para kazanabilirim. Daha iyi bir gelecek sunabilirim. 

Hayal kuruyorsun. Gerçek olur sanıyorsun.

Yok canım.

Kendini kandırma boşuna.

Olmadı. Olmuyor.

Çocuğunu okuldan almak için 6’da en geç orada olman gerekiyor.

Olabiliyor musun?

İşten erken çıktığında büyük problem yaşıyorsun, okula geç kaldığında çocuğunu mutsuz buluyorsun.


Hayır.

Hadi diyorsun ben çalışayım bakıcı karşılasın, o zaman bütün maaş bakıcı art okula gidiyor. Sonra tekrar aynı kısırdöngü başlıyor. Bakıcı parası için mi çalışıyorum moduna giriyorsun.

Ve bunlar hiç bitmiyor.

Gerçekten hiç bitmiyor.
Yazmıştım kendini Türkiye’nin önde gelenlerinden sanan bir firma ile yaşadığım görüşmeleri.

İkinci çocuğun düşünüyor musun diye sormalar, çocuk hasta olursa sen mi işe gelemezsin kocan mı gidemez demeler…

Yok.

Biz kadınların iyi bir bakıcımız yoksa ya da çocuğumuza bakan annelerimiz yoksa kariyer yapma şansımız sıfır.

Sevdiğin işe geri dönmek istiyorsun, beklentinin çok altında bir maaşı kabul ediyorsun, ama bu uğurda da cepten gitmesin diye bakıcı tutmuyorsun, bu sefer işe gidiş geliş saatin sorun oluyor. Bakıcı olsa, cepten gidiyor, çalışmaman daha karlı oluyor.

Yok ben çözemedim bu dengeyi.

Olmuyor.

Olamıyor.

Neresinden tutsam elimde kalıyor.

Ağlıyorum ben.

Sabahtan beri ağlıyorum.

Onca yıl oku, bir baltaya sap olmaya çalış, tam oldum derken tekrar yapış.

Yok.

Bu aralar iyi değilim.

3 Yorum
  1. Neriman Demirok 10 sene ago
    Reply

    Tamamen katılıyorum. Bu döngünün değişmesi için kadın işverenlerin bu konuda hassasiyete dikkat çekmeleri ve esnek çalışma saatleriyle örnek olmalılar. Yoksa diploma çervede bir tablo, tıpkı monalisa gibi ger açıdan aynı göz kırpan😔

  2. Anonymous 10 sene ago
    Reply

    Ben de ayni durumdayim ne olacak bu memlekette kadin ve anne olmak bilmiyorum cok yazik bize. Calismak istiyorum mesaim 7de bitiyor. Cocugu okuldan herkes 5te aliyor ne yapicam bilmiyorum. Esimden ayrilmak istiyorum tek basima nasil kizima bakacagimi bilmiyorum. Devlet bakmiyor malesef keske baska yerde dogsaydim olmuyor. Para kazanmak istiyorum ben de cok kotuyum bu ara ne yapacagimi bilmiyorum. Bakici nasil karsilarim 2 saat icin ustelik cumartesi de mesaim var mutsuzum :((( devlet okuluna yollasam erken bitiyo ozele yollasam cok pahali. Anlamadim ne istiyorlar ben boyle duzene. Batsin bu dunya.

  3. Anonymous 10 sene ago
    Reply

    Keşke çalıştığımız şirketler bunyesinde Kreş açsa bizlerde rahat etsek.

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Devamı

post-image
Biz

Çok içimden geldi…

Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
devamı