Bizim cimciriği yazmıştım, erkek reyonundan giyiniyor diye. Erkek reyonunu geçtim, bu aralar tek bir tişörte takık. Nedeni bence o tişört değil. Kendi istediğini yaptırma, kendi karar verme…
Bir yandan dün Facebook’ta yazdığım gibi büyüyüp de 2015 yazı fotoğraflarına bakınca hep aynı tişörtü görecek üstünde. “Ama neden bana bir şey almadın” diyecek. İşte o zaman ben de açacağım ağzımı, dır dır konuşacağım “kızım sen o yaz beni deli ettin, her gün yıkatıp yıkatıp aynısını giydin” diye. 🙂
Allem ediyorum, kallem ediyorum. Yok. Giymiyor. Oldu ki kirli, surat asıyor. Bunun gibi 2 tane daha var. Biz nereye, onlar da bizimle.
Evet, biliyorum, üstelememek gerek. Fazla karışmamak gerek. Ama tutamıyorum kendimi. Sevdikleri kirli olduğu zaman, o da buna tepki verdiği zaman dudaklarımı ısırıyorum, ellerimi sıkıyorum. Sonra diyorum ki ” O zaman diğerlerini atayım.” İşte o zaman onlar da kıymete biniyor.
Kıyafet, işin bahanesi. Aslında derdi farklı.
Ben karar vereceğim.
Ben seçeceğim.
Ben biliyorum.
Benim hayatım.
Bana karışamazsın.
Ben anlarım sadece.
Sevgili ergenlik. Acaba sen yeni neslin kapısını erken çalıyor olabilir misin? Hani öyleyse biraz daha otur evinde diyecektim… Tamam kendi istedikleri için diretsinler, kararlı olsunlar da… Neyse, anladın beni sevgili ergenlik… 🙂 Hani sürekli sürekli yazıyorum ya senin hakkında başka türlü rahatlayamıyorum…
