Uyku konusunda kimilerine göre rahat, kimilerine göre beceriksiz, kimilerine göre tembel olabilirim.
Bakış açısı meselesi… Uyku konusunda hiç eğitim verme niyetim olmadı. Kucağımda uyuttum bebekken, bir süre ayakta salladım (gaz sancılarının ardından), sonra yanına yatıp uyuttum. Hiç “hadi tek yatıyorsun” demedim. Marifetmiş gibi yazmıyorum, olan biteni anlatıyorum.
Şimdi de Şubat’ta 6 olacak, yanına yatıyorum. O uyuyunca kalkıyorum. Gece 1,30 gibi de bizim odaya geliyor. Eğer halim varsa yatağına geri götürüyorum yoksa beraber uyuyoruz. Şimdi… Uzmanlar da bu konuda ikiye ayrılıyor biliyorum. Ancak ben içgüdülerimi dinliyorum. Ben de annemlerin yanına giderdim, çocuğa “gelme” diyemiyorum. Hem bu konuda Uzman Psikolog Nilüfer Devecigil’in kısa bir yazısı var Uykusuz Anneler’de. Özeti “1-5 yaş aralığında ebeveynleri ile uyuyan oğlan çocuklarda yüksek kendine güven, daha az suçluluk duygusu ve daha az anksiyete görülüyor.” Detaylı bilgi ise burada. Bunu bilmek rahatlatıyor beni…
Bizim yanımıza gelmesi değil de yanına yatarak uyutma meselesine artık el atmanın zamanı gelmişti. Aslında bunu çok güzel yapmıştık, odasında oturuyor, bekliyorduk. Ancak taşınınca durduk. Birçok değişiklik aynı anda olmasın dedik. Sonra sanırım ne Arkın buldu o enerjiyi kendinde ne ben… Normalde hemen uyuyor. Ancak dün akşam 1 saat olunca, ben de işleri geceye bırakınca artık dayanamadım ve “Şimdi içeri gidiyorum, sen uyuyorsun” dedim. Sesim öyle kararlı çıktı ki, ben de inanamadım… Öptüm, sarıldım, salona geldim. Bir kez geldi, gönderdim. Ve uyudu… Zorlandı ama uyudu. Sabah karşı baktım, yanımızda. “Olsun” dedim, “Kendi kendine uyudu ya bu da bir adım.” Aslında gündüz böyle uyuyor, “uykum var” deyip atıyor kendini yatağa ve dalıyor, fakat geceleri yalnız uyumak istemiyor. Eski yatağında rahattık, epey büyüktü. Ancak şimdi mecburiyetten küçülünce ben de zorlanıyorum.
Tam evet oldu bu iş derken, “bir daha ben seninle yatmayacağım, sen hep böyle uyumalısın bak büyüdün” derken, yine koynuna girmek zorunda kaldım. Çünkü sabaha karşı öyle bir kustu ki… Susamıştı, su istedi. İki bardak içti. Sonra döndü döndü ve öyle bir kustu ki, nevresimleri kurtaramadım. O derece… Tabii ne oldu? Arkın salona, ben onu yıkadıktan, kendim yıkandıktan sonra onun yatağına. Tamam annelik tükürdüğünü yalamak, büyük konuştuğun her şeyi yapmak derler de bu kadar mı çabuk? 🙂
İşin şakası bir yana. Sanırım midesini üşüttü. Çıkartınca rahatladı. Bu akşam ne yapacağız bakalım? Evet zor olacak fakat gerekmedikçe yanına yatıp uyutmayı düşünmüyorum. Kitap okurum, sonra çıkarım odadan. Yavaş yavaş buna başlamak gerekiyor. Geç kaldım mı bilmiyorum. Bu konuda kitaplar ne derse desin, anneler içgüdülerine ve çocuklarına göre hareket ediyorlar. O yüzden kimse kimseye “şunu şöyle yap” dememeli. (Söz konusu çocukla çalışan uzmanlar hariç…) Göreceğiz. Ben pes edip yanına da gidebilirim, Arkın devam da diyebilir. Şimdiden kestiremiyorum. Niyetim, böyle devam etmek… Bunu başarırsa kendini de daha iyi hissedecek, biliyorum.
Fotoğraf, canım Ayça Oğuş imzalı… Irmak 2 haftalıkken çekmişti bizim evde. 🙂 Bir kez daha eline sağlık canım benim…
Kızım şu an 8 yaşında,uyku konusunda pek sizden farklı davranmadım denebilir.Aslında ilk doğduğunda çok kararlı başlamıştım,1,5 yaşına yaşına kadar yatak odasındaki park yatağında sallama ya da başka birşey olmadan uyudu.derken birgün kocam dayanamayıp bücürü yatağa aldı ve alış o alış.Haftanın yarısı kendi yatağında yarısı bizimleydi,yaklaşık 2 sene öncesine kadar da böyle devam etti .Ama ilkokula başlayınca duruma el atmak gerekiyordu ve şartları koydum.Bizimle uyumak istediğini biliyor ve anlıyorum,ben de seninle uyumaktan keyif alıyorum ama artık böyle devam edemeyiz dedim.Ve haftada istediği bir gün yanımızda yatabileceğini söyledim (bunu aslında daha çok kendim için yaptım,ne yapayım ona sarılıp uyumak çok güzel).Şu an durum böyle devam ediyor,arada sabaha karşı bize katıldığı da oluyor .Tabi hastalık dönemlerinde kıyamıyorum,alıyorum koynuma:)
🙂 teşekkürler paylaşımınız için. işte ben de ilkokula hazırlık yapıyorum yavaş yavaş…
Merhaba;
bizde de durum farklı değil., hatta daha da vahim. 2,5 yaşına kadar yatağında uyuyan kızım,zatüre olup 10 gün hastanede yatınca ben manyak bir suçluluk duygusu ile yanıma aldım geceleri ve olanlar oldu, hala yanımızda. Kesinlikle yatağına gitmeyi düşünmüyor. Tam zamanlı bir işteyim,eve gel,dersler,ödevler derken yatağına yatırmak için uğraşamıyorum. Bir gün kendi isteyecek ümidindeyim hala 🙂
çook geçmiş olsunnnn
Yine hikayemiz aynı yarabbim :)..Ben de marifet gibi söylemiyorum tabi ama 8 yaşındaki oğlum hala bazen sabaha karşı bizim odada alıyor soluğu ve geceleri babası yanına yatmadan uyumuyor..şimdi on aylık bebeğim de beşiğine bıraktıktan beş dakika sonra uyanıyor..sabah 6.30da işe gitmek üzere kalkmak zorunda olan bir insan olarak, gece boyunca her ağladığında onu alıp emzirip geri yatağına koyacak enerjiyi bulamıyor ve sonunda yanıma yatırıyorum..o da alışacak biliyorum ama gücüm bu kadarına yetiyor napalım..ben de annemin koynunda büyüdüm, hiçbir bozukluğum da yok şükür 🙂
Merhaba benim kızım şuan 11 aylık bi ara uyku eğiyimini ciddi ciddi dusundum fakat cok aglayınca dayanmadım bıraktım ve bır daha da denemedim zaten kolik bir bebektı ve ayakta sallanmaya cok alısıktı bende ayagımda uyutuyorum hala ve uyuyunca besiğine bırakıyorum gece tabi cok sık uyanınca yanıma alıyorum ama bu uyanmamasını saglamıyo bızde hala cok sık uyanıyo bırazda artık ben cok yorgun düştüğüm için yanıma alıyorum bazı uzmnalar dediğiniz gibi 2 yasına kadar anneyle bebek beraber uyumalı dıyor guvenlı baglanma acısından bu gereklıymıs ben de sızın gıbı dusunuyorum tamamen ıc gudulerımle hareket ediyorum hatta cogu konuda sizi kendıme cok yakın buluyorum Allah onları bıze bagıslasn size ve Irmağ’a sevgiler öpüyorummm..
❤️❤️❤️
Ben kusma konusuna değinmek istiyorum çünkü uyku bizde çok büyük sorun 14 aylık kızımla 1 gün boyunca kustuk üşütme değil salgın varmış malesef ve ben omrumde bu kadar çıkardığımı hatırlamıyorum üstünden 2 gün geçmesine rağmen hayla bisey yerken korkuyorum…Sizede çok geçmiş olsun çabuk geçiyor ama cpk yıpratıyor
bakalım bir kez kustuktan sonra rahatladı. okula da gitmek istedi. ancak kontrol ediyorum. öğretmenlerinin de haberi var. bilgilendirme için çok teşekkürler. size de geçmiş olsun
Teşekkürler inşallah tekrarlamaz bir daha
gelecegımı gordum galıba 🙂
okudugum bilgilerden cok etkılenmiş olacaktım kı 3 aylıkken kendı odasında ve yatagında yatırmaya baslamıstım oğlumu. bir gün babam (karadeniz şivesiyle) ” uşak nere yatayi ?” diye sordu bende cok havalı , bilinçli anne modunda anlatmaya basladım. ” en az 1,5 yasına kadar sızın odanızda yatırmazsanız hakkımı helal etmem” dedi ve kalakaldım. şimdi ise 23 aylık oğlum kendi yatagını bırak yatagımızın ortasında en geniş yerde uyuyor. babamın ne kadar haklı oldugnu bir kez daha gördüm.
yanımdan ayırmaya da pek niyetım yok gibi.
her sabah bi yerlerim tutularak uykusuz işe gelmiş olsam da , onun ayağının suratımda olması, bu sekılde uyanmak anlatılmaz bir duygu 🙂
Şebnem hanım, benim kızımda ırmak ile aynı yaşta 2010 ocak doğumlu. Biz 4 yaşında geçtik yalnız uyumaya yaklaşık
2-3 ay önceden sürekli biliyor musunuz Doğa 4 yaşına gelince yalnız uyuyacak demeye başladım tabi o nada sürekli sübliminal mesajlar yolladım bunaltmadan her fırsatta 🙂 ve doğum günü partisinden hemen sonra 10 günlük bir uyku panosu hazırladık, kendi kendine uyuduğu her güne onun istediği sticker ı yapıştırdık. 10. günün sonunda beraber belirlediğimiz parfüm hediyesini (parfüm=artık kendi kendine uyuduğuna göre büyüdün ve sende özel günlerde kullanabilirsin mesajıyla) gidip aldık. ve o günden sonra hep yalnız uyudu ama hala arada anne kız günleri yapmıyor değiliz tabi 🙂
:)))
öncelikle geçmiş olsun. ben marifetmiş gibi söyleyebilirim oğlumla yatıyorum:)) bebekken bir zarar gelmesin diye aynı odada kendi beşiğinde yattı. yeteri kadar büyüyünce babayı şutladık başka odaya şimdi birlikte yatıyoruz oğlumla. ondan talep gelene kadar da devam. 2 ye 2 yatak aldım rahat rahat yatalım diye:)) oda sırf yatak yani. o kadar yatakta yine gelip bana sarılıp uyuyor tosbak. çalışıyorum 12 saat çocuğu görmüyorum çocuk benimle yatmak istiyor kimse kusura bakmasın. ileride pişman olabilirim o ayrı:))
Benimde 3yasinda oğlum zaman zaman yanimizda bazen odasında bazen de park yatağında yattı fakat ikinci oğlumu doğurunca anladım ki çok oncelerden odasında yatmaya alistirmaliymisim 5aylik oğlum hiç uyumayan bi bebek ve ona uyku eğitimi almaya karar verdim fakat yüreğime bişey oturdu hala baslayamadim 🙁 ikisine de hiç kiyamiorm fakat hiç uyumayan bi bebek ve ilgi bekleyen bi cocuk böyle de daha fazla yazık oluyor ikisine 🙁 napicam bilmiyorum uyku eğitimi almalimiyim daha doğrusu Başarabilirmiyim hiç bilmiyorum ama ben yorgunluktan bittim onu biliyorum 🙁
Kızım henüz 15 aylık. Dış çıkarma mevzularindan dolayi oldukça huysuz ve emmek istiyorum. Bundan dolayı da bütün gece beraberiz. Ben aslında alıssin istemiyorum ama adım adım alisiyo galiba. Birde Bişey daha söyleyeceğim. Bende bebegimin hikayelerini, kendi nacizane tecrubelerimi paylaştığım bi blog oluşturdm. Bi okursanız çok sevinirim☺ zeynolog.blogspot.com.tr Teşekkürler simdiden
ben marifetin alâsini yapiyorum ozaman.her ne kadar babamiz bu durumdan rahatsiz olsada sabah heryeri tutularak kalktigi icin ama yinede hic sikayetci olmadi sagolsun..4 yasini yeni doldurmus 5ine yeni basmis kizcemi ilk dogdugu gunden beri yanimdan ayirdim.buyudugunde zaten asla birak yanina yatmayi odasina izinsiz girmeme ayar olucak ergen kisilik olarak e bugunlerde birdaha gelmiycek onun icin doya doya tadini cikariyorum..aksine odasinda yatinca uyuyamiyorum..o yanimda uyusun bana bisey olmaz
Benim kızım da 6,5 yaşında ve hala beraber uyuruz. Ya onun yatağında ya da bizim. Ki onun yeklifi ben senin yanında uyuyayım ben uyuyunca babam beni kendi yerime götürsün. Öyle de yaparız. Çoğu zaman sabah dört gibi çıkar gelir sabahı beraber uyuyarak karşılarız 🙂
Çocuk için anneyle anne için de evlatla uyumak kadar güzel ne olabilir ki 🙂 Hayat kısa, büyüdüklerinde istesek de beraber uyuyamayacağız ve bir daha asla çocuk olmayacaklar. Hango uzmanın ne dediği umrumda bile değil. Özel eğitimciyim ben de. Öğretmenim. Ve duygusal olgunlukları için birlikte uyumak isteyen bir çocuğu zorla ayrı yatırmanın manasız olduğu kanısındayım.
Hele hele bebekler. Kucaksa kucak, birlikte uyumaksa uyumak. Bir bebek annesinden başka ne ister 🙂 Hafif bir kıpırdanmasında sonsuz güvenle annesi pışpışlar,gak dese memeyi ağzında bulur. Ohh misss 🙂 Güven duygusunun sonsuz temelleri böyle atılıyor bence 🙂 0-2 yaş güven duygusu için çok önemli. Onları kendinizden mahrum bırakmayın derim ben 😉
Irmak da geceleri geliyor yanımıza… :)))))) gelsin zaten… Bıramıyorum mahrum. Sadece yatırırken yanına yatmayayım dedim kendi dalmayı başarsın diye. Yoksa sabahı beraber karşılıyoruz
yaşasın birlikte yatmak:)
babamı 4 yaşımda kaybettikten sonra anneciğimin en yakın arkadaşı oldum hep birlikte uyuduk hem ona hem bana iyi gelirdi.18 yaşımda annemi kaybettim ve yalnız uyuma serüvenim başladı:)) 23 te evlenene dek.
Şimdi güzel kızım martta 7 olacak ve ilkokullu biz birlikte yatıyoruz çokta memnunuz.
Aynen dediğiniz gibi anneliğin işte bu doğru dediğimiz kısmı yok her anne-çocuğun ilişkisi kendine doğru , kendine münhasır
Çalışan anneyim zaten iç ezikliğim beni benden alıyor:) birde böylece hadi şimdi yalnız yatmaya alışalım deyip akşamlar küs geçince hiç dayanamam
Hımm bizim ev zaten soğuk oluyor biz ondan birlikte yatıyoruz:)
❤️❤️❤️