Temmuz 2010’da yazmışım…
Buradan da paylaşmak istedim.
Irmak 5 aylıkken, o ana kadar sinir olduklarımı dökmüşüm… Ne kadar çok şeye sinir olmuşum meğer. Ne deliymişim, ne sinirliymişim ama bazı konularda da ne kadar haklıymışım 🙂
Normal mi doğuracaksın, anormal mi?
“Aaa neden normal doğurmuyorsun?”
Ailelerimiz hariç, sezaryen istediğimi duyan herkes aynı soruyu sordu? Gücümün yettiklerine gerçekten “sana ne” dedim. Ama diğerlerine diyemedim, içimde patladı. Sen mi kıvranacaksın? Senin mi vajinan yarılacak? Sana ne? Kime ne? Ben istiyorsam, kime ne… Hem bir kere pinpirikli ve endişeli bir tipim. Gerçek sancı gelene kadar 50 kere hastaneye giderdim doğuruyorum diye Bak ne güzel tarihi aldık, hep beraber gittik Her neyse… Kim duysa normal doğum istemediğimi, kötü sezaryen hikayeleri anlattı. Ya çıldırdın mı sen? Beni böyle mi vazgeçireceksin? Hem neden vazgeçirmeye çalışıyorsun, seni mi kesecekler?
Zaten kız geliyor 3,5 kilo civarı, normal doğursam aşağıdan kesecekler, elbet bir dikiş olacak, o da yukarıda olsun istiyorum. Hayır neden kötü hikayeler anlatıyorsun? Tut ki normal doğurmak istiyorum, son dakikada komplikasyon çıkıyor ve sezaryene alıyorlar, ya bana anlattığın hikayeler yüzünden ekstra korkarsam? Doğum oldu bitti, hayatımın aşkı emmeye çalışıyor, her kafadan bir ses “Sütü gelmiyor” “Yok yok geliyor bak bebek yutkunuyor” “Normal doğursaydı şimdi gürül gürül gelirdi” Bir susar mısınız? Daha iki saat olmuş doğuralı… Hemşire zaten “süt gelmezse bebek beslenemez, o zaman kan sekeri düşer hep uyur ya da sarılık olur 12 saat bilmemne ışığının altında tutarız” diye beyin utuluyor. Ben de “o zaman mama verin ne bekliyorsunuz” diye kıyameti kopartıyorum…
En sinir olduğum soruları – davranışları da böyle sıralamışım lohusa halimle 🙂
• Bak, normal doğursan sütün hemen gelirdi…
• Gelenlerin inatla ellerini yıkamadan yeni doğan bebeğe atlama çalışmaları… ,
• Bebek neden meme emmiyor? Sağmak kolayına geliyor değil mi? Bak memeni şöyle yap deyip mıncıklamalar…
• Bebek emmeye başladıktan sonra sütün az geliyor/fazla geliyor tartışmaları. • Aman öyle tutma yavrum…
• Gaz mı? Senin yediklerindendir. Senin sütün gaz yapıyordur?
• Bu bebek neden ağlıyor? (Bence bu soru bir cinayetin hafifletici nedeni olmalı)
• Başka bir şey yüzünden ağlıyorsa gelip “gazdır gaz” demek…
• Kucağa alışmış, çok şımartıyorsun…
• İkinci içeride kalmış galiba, göbeğin aynen duruyor (şimdi bunu söyleyen genci yaşlısı çok oldu. Ama en çok 90’ı geçmiş bir akrabanınkine cevap veresim geldi. “Teyzecim sen de birikmiş bonusları kullanıyorsun, ben sana bir şey diyor muyum” demek için çoook şey verirdim)
• “Bizim zamanımızda” ile başlayan cümlelerin yarısını dinlemedim, itiraf ediyorum.
****
Görünen o ki, fena patlamışım!
Hele bir hikayem var ki ortalık birbirine girdi ben daha sonra tepki verince ve o tepkiyi verirken de sert kelimeler kullanırken. Bir aile dostu, artık eski bir aile dostu, “İkinci içeride kaldı galiba” diyerek karnıma vurdu ben doğumdan çıktıktan yaklaşık 2 saat sonra. Ağrım varken, rahmim toparlanmaya çalışırken. Bu konuyla ilgili hâlâ ve hâlâ çok sinirliyim, saatlerce yazabilirim. Eski blogda fırtınalar estirmişim, haberim yok 🙂
İşte bu nedenlerle yakın arkadaşım bile olsa sadece hastaneye giderim. Sonra da aradan biraz zaman geçmesini beklerim ev ziyareti için. Önce bebekle anne birbirlerini tanısınlar, birbirlerine alışsınlar diye… Rahat edemem gittiğim yerde. Elimi kolumu koyacak yer bulamam. Ya yanlışlıkla ağzımdan bir şey çıkar da karışmış olursam diye korkarım.
Nihayetinde neşeli insan ben, korkunç sinirli bir lohusaydım, ya herkes öyleyse? :))))
