65 kilo zayıflamak!

Ayça ile 3 yıl önce tanıştık. Tanıştığımızda kiloluydu. Hatta nedenini anlatmıştı bana. Birkaç ay önce bir karar aldı ve tam 65 kilo verdi.  Hikayesini yazmasını istedim. Susuyorum e sözü Ayça’ya bırakıyorum…

SEN HİÇ 62 BEDEN OLDUN MU?

Evet… Ben oldum. Bu yazıda okuyacaklarınız da 62 bedenle 42 beden arasındaki yolculuğum.

Çocukluğumdan beri hep bir kilo problemim vardı. Bu kilonun en baş nedenlerinden biri alerjik astım olmam ve kullandığım ilaçlardı. Tam zayıflıyordum ardından bir atak ve gelsin kilolar, hatta gelmekle kalmayıp her seferinde misliyle geri geliyorlardı. Orta okuldaydım sanırım ve tam genç kızlık dönemlerimdi, bir erkek arkadaşın söylediği söz içime öyle bir işlemişti ki “Tamam” dedim “Bitti bu iş, zayıflıyorum.” Hemen işinin uzmanı bir diyetisyen bulduk, o da yetmedi güzellik salonu bulduk, o da yetmedi pasif jimnastik, yosundu, çamurdu derken kocaman bir ekiple çalışmaya başlamıştım. Yaş küçük tabi 3-4 ayda verdim kiloları ama o zaman koruma programının ne kadar önemli olduğu ile ilgili hiç fikrim yok tabii ki.

5 alarak 3 vererek üniversiteyi bitirene kadar idare ettim ama yine kiloluydum. Ne yapsam kurtulamıyordum. Diyet yapıyordum iyi güzel ama verdiğimin 2 katını geri alıyordum her seferinde. E işe de başlamışım artık, eskisi gibi özen gösteremiyorum kendime. Öyle böyle ben gene 3 haneli rakamlara ulaştım.

“Bu kiloyla doğuramazsın”

O dönemde eşimle tanıştık ve evlenmeye karar verdik. Bizim evlilik sürecimiz de sancılı oldu biraz, sinir stres derken gönder gelsin bir 10 kilo daha demişim de haberim olmamış. Bizim evlilik sonrası da hiç kolay olmadı maalesef. 2009 krizi falan derken bir sürü yeni sıkıntı çıktı meydana. Her çıkan sıkıntı bana +10, +20 olarak yansıdı tabi ki ve ben kendime gelip ayağa kalktığımda 150 kiloydum! ŞOK!

Bir sene içinde neredeyse 50 kilo almıştım ve bu çok fazlaydı. İşin kötüsü artık ne yaparsam yapayım veremiyordum. Metabolizma zaten yerlerde, ruh durumu berbat, tamamen dibe vurmuşum. Doktor doktor gezmeye başladım, ne oluyor bana diye. Sayfalarca test yaptırdım ama görünen anormal bir durum yok. Kendi içimde kabullenmeye çalışıyorum, mümkün değil. Resmen berbat bir döngüye girdim.

Bizim ailede bir de erken menopoz var, e yaş geliyor çocuk yapmak istiyorum ama bu kiloyla nasıl derken, oğlum gelmeye karar vermiş meğer çoktan. Hem 150 kiloyum hem hamileyim. İlk kontrole gittiğim doktor demesin mi “Bu kiloyla olmaz ya sen ölürsün ya bebek” diye. Hayatım karardı. O 38 hafta nasıl geçti bir ben bilirim bir de eşim.  Her gün ağlayarak, her gün diken üstünde. Hiçbir şey olmadı o ayrı konu  Sapasağlam tosuncuk gibi bir çocuk doğurdum hem de sadece 6 kilo alarak ama 2 jinekolog, 1 diyetisyen, 1 endokrin uzmanı eşliğinde. Bizim oğlanın gelmesi 1 araba parasını geçti anlayacağınız.

Hadi doğumu da atlattık ama kiloları atlatamadık. Oğlum büyüdükçe kilolu oluşun sıkıntısını daha da hissetmeye başladım. Ona yetişmekte zorlanıyordum, yerlerde yuvarlanamıyordum, boğuşmalara katılamıyordum. Buna hem cüssem hem sağlığım izin vermiyordu. Yaş 30’u geçmiş, tamam boy 182 ama kilo da 155. Artık iskelet de taşımıyor, ruh da. Ne yaparım, nasıl yaparım da bu kiloları sonsuza dek yok ederim diye araştırmaya başladım ve bir karar verdim.

Bu karar hayatıma mal olabilirdi ama zaten tam olarak yaşamıyordum ki…

Karar verdim ve bir sene araştırdım

Karar verdim! Bitecek bu iş! Ama nasıl? Diyetle verilebilecek kilo sınırını çoktan geçmiştim, spor yapmayı bırak yürümek bile zor; başka bir yolu olmalıydı. Bir sabah programında buldum çareyi, “Tüp Mide” operasyonu. Ekrandaki kadın 60 kilo vermişti ve sağlıklıydı. Araştırmaya başladım, kim yapıyor, nasıl yapıyor, nerede, maliyeti nedir?

Tam 1 sene boyunca araştırdım. Oldukça riskli bir operasyon ve bunlar hayati riskler. Doktorlarla görüştüm, midenizin yüze 80’lik kısmını çıkarıyorlar ve siz doğal olarak kilo vermeye başlıyorsunuz.

Doktorumu ve hastaneyi seçtim, sıra geldi kontrollerin yapılmasına. Elime bir test listesi verdiler, tamamlaması 6 ay sürdü. Mide asidinizden tutun da ph dengenize kadar her şeyi kontrol ediyorlar. “Selam ben ameliyat olacağım” diye gidemiyorsunuz yani. Zorla da olsa testleri tamamladım, heyete girdim ve ameliyat onayım çıktı sonunda.

Ve beklenen gün geldi. Hastaneye yatmak için hazırlandım ama evden çıkmak çok zor oldu. İnsan evladı olunca çok zor karar veriyormuş böyle şeylere. Hele bir de dönmeme gibi riskin varsa…

Başarılı bir operasyon geçirdim, 3 gün hastanede kalıp evime ve yavruma kavuştum. 160 kilo ile operasyon geçirdim. İlk ay çok zorlu geçti, çok pişman oldum çok ağladım çünkü sadece berrak sıvı ile besleniyorsunuz (su, elma suyu, çay gibi). Bünye yemeye alışmış, açlık hissetmiyorsunuz ama duygusal açlık var. Koskoca vücudu ¼ bardak elma suyuyla beslemeye çalışıyorsunuz ve o da zar zor geçiyor boğazınızdan. İlk ayın sonunda 25 kilo verdim, neredeyse günde 1 kilo yani. Sonra baktım ben bu işle tek başıma başa çıkamıyorum diyetisyen desteği almaya karar verdim. Çünkü besinsiz kalıyordum ve hareket edecek gücüm bile yoktu. Diyetisyen araştırırken bir tanıdığımız vasıtasıyla Uzman Diyetisyen Dilşat Baş ile yollarımız kesişti. Hayat kurtarıcım diyorum ben ona çünkü gerçekten beni hayata geri bağladı. Hemen programımı düzenledi, içmem gereken takviyeleri verdi. Benimle her hafta görüştü ve her görüşmemiz neredeyse 2 saat sürüyordu. Terapi yapıyordu resmen bana çünkü hala psikolojim bozuktu.

Operasyon olalı 9 ay geçti ve ben 67 kilo verdim. Sağlıklı kiloma 13-15 kilo kaldı.62 beden başladığım bu yolculuğa 42 beden olarak devam ediyorum. 38 bedene düşer miyim bilmem ama sağlığımı geri kazandığım kesin. Artık oğlumla daha kaliteli zaman geçiriyorum, ona yetebiliyorum. Ama en önemlisi kendi benliğim, özgüvenim geri geldi. Artık çok daha rahat nefes alıyorum, çok daha mutluyum.

Evet, çok zorlu bir süreç geçirdim ve bazen hala geçiriyorum ama kaybettiklerim ve kazandıklarım dengesine bakarsam BEN KAZANDIM!

Bu ameliyatı önerir misiniz derseniz; eğer benim gibi her yolu denediyseniz ve olmadıysa, kilonuz yaşam standartlarınızı etkiliyorsa, sağlığınız bozulduysa düşünebileceğiniz bir alternatif olabilir. Ama kesinlikle kolay demiyorum, tam tersi çok zorlu bir süreç sizi bekliyor.

Herkese sağlıklı ve uzun bir ömür diliyorum

Ayça GÜNAL