Alt tarafı sırtım tutuldu!

Bir şey diyeceğim. Nankörlük yapmıyorum yanlış anlamayın her konuda ok yardımcı bir erkekle evliyim ama… Ben ne zaman hasta olsam evde dengeler değişiyor. Sabah sırtım – boynum tutuldu, evde herkes krize girdi. Yani alt tarafı tutuldum!

• Baba sinirlidir çünkü her iş ona kalmıştır

• Kıpırdayamayan annenin sinir kat sayısı da giderek yükselir

• Baba kahvaltı hazırlar evet ama bir saat rötarla

• Çocuk yıkanamaz, banyo saati şaşar, annenin açılmasını bekler

• Evde oyun oynanmaz, TV açıktır

gibi gibi gibi…

Bunlar önemli değil de, aklıma geldi işte düşünürken. Erkekler kadınları güçsüz görmeye tahammül edemiyor. Biz normalde bugün Irmak’la sinemaya gidecektik. Evi toplayacaktım. Çamaşır yıkayacaktım. Irmak’ın küçülen kıyafetlerini, benim artık giymediklerimi ayıracaktım. Zeytinyağlı barbunya yapacaktım. Olmadı. Ne yapalım? Hastalıksa, bu olsun lütfen. Giderek daha iyi oluyor şimdi onda masaja ve ilaca.

Ancak benim kızdığım, evdeki tutum. Biliyorum Arkın üzüldü, fakat belli etme şekli fena. “Tabii çok yoruldun, tutuldun,”, “Ben sana daha kalın giyin demiştim,”, “Dün Mehmetlerde balkonda o kadar oturmamalıydın…”

Birincisi, artık oldu. Değiştiremem. Tutulmuşum, kıpırdarken gözümden yaş akıyor, bir de bunun yanında neden tutulduğumun hesabımı veriyorum. Giderek de sinirleniyorum haliyle. Zaten stresten olan bir şey, iyice artıyor sonra.  Irmak 1.5 yaşındayken bundan daha  beter kitlenmiştim, bir hafta fizik tedavi ile düzelmiştim. Anlatamıyorum beni yorgunluk değil, stresin hasta ettiğini.

Sonra, ırmak bir şey istiyor benden, yapamıyorum, babasına yönlendiriyorum. Ona kızıyor. Metro’ya alışverişe gidemedi diye kızıyor. “Hadi kalk artık” deyip duruyor. Ateşim ola böyle yapmayacak, tutulma işine akıl sır erdiremiyor sanırım.

Bence sonuç: Biz kadınlar öyle güçlüyüz ki, erkekler tam tersini asla ve asla görmek, düşünmek dahi istemiyor. Eşlerini güçsüz görmek bitiriyor onları. Bunu babamdan da biliyorum. Babam bypass oldu, annem dimdik ayaktaydı. Annem tiroit ameliyatı oldu, babam günlerce dağıldı. Ve şu da bir gerçek ki, kadınlar daha kolay üstesinden geliyor hastalıkların. En azından çevremde gördüğüm kadarıyla.

Şimdi iş yapmak için bilgisayar başındayken bunu yazmak istedim. Arkın mutfakta akşam yemeği hazırlıyor. Irmak bir şey soruyor, “kızım bakamıyorum, evimizle ilgileniyorum” diye cümleler kuruyor. Hedef belli! Ben, sanki duymamış gibi yapıyorum. Fazla ortalıkta görünmesem iyi olur. Omzum daha iyi de çaktırmıyorum yemek telaşı bitene kadar. Hadi bu da benim lüksüm olsun 🙂