Sizin evdeki uyku durumları nasıl? Bizim cimcirik uykuyu seviyor fakat sabah bizim odada açıyor gözlerini.
Yazmıştım daha önce. Irmak, gece kalkıp bizim yanımıza geliyor. Yanına yatırıp uyutuyordum, sonra burada anlattığım gibi “iyi geceler” deyip yanından gitmeye başlamıştım ki, başa döndük.
Asla zorlamak da istemiyorum. Beni istiyorsa, yatacağım yanında. Zorlayarak bir şey elde edileceğini düşünmüyorum. O da gerilmesin, ben de… Sevmiyorum gerginliği.
Şimdi uyutmak tamam da, bir de her gece 1.30 sularında bizim odaya gelmesi var. Hep aynı saatte uyanıyor, sonra gözleri kapalı bizim yatağa atlıyor. Aramıza geçip uyuyor. Orada yapmamız gereken alıp kendi yatağına götürmek, icabında biraz yanında kalmak ve dönmek. Biliyorum. Fakat ya uykuya teslim oluyorum ya da üzmek istemiyorum. Alıştım da bizimle yatmasına, farkındayım. Aslında bizim yatağa gelmesinin bir nedeni de gerek yazlık olsun, gerek otel, gerekse tatile gittiğimiz başka yerler, hep aynı yataktaydık. İnsan evde neye alıştırırsa alıştırsın, uzun bir tatilde tüm kurallar bozulabiliyor. Bu yaz da en az bir ay evden uzaktayız. Bu nedenle de yaz sonuna kadar sadece denemeler yapacağım. “Artık böyle olmalı” gibi cümleler kurmayacağım.
Bu sabah erken kalktım. Zaten sabahın köründe güne kahve fotoğrafıyla başladım. Uyandım, Irmak koynumuzda. Bir de öyle dönüyor ki yatağın bir tarafı boş kalsa, düşecek. Arkın zaman zaman Irmak’tan yediği tekmeler nedeniyle uyuyamadığı, kalkıp salona ya da onun yatağına geçtiği için onun tarafında yerler yastık dolu. E benim taraf boş. Ben de kucakladım ve odasına götürdüm. Kapısını da hafif aralık bıraktım. Tekme demişken, evet hep babasını buluyor kol ve bacak atmak için. Hani dedik acaba tek tarafa mı yapıyor, yer değiştirdik, kurban yine Arkın oldu. 🙂
Ah, bu sabah kendi yatağında kalkınca öyle sevindi ki. Gök gürültüsüne uyandı ancak mutlu kalktı. Yatağında uyanınca da şaşırdı. Dedim “Bak, yalnız da gayet güzel uyuyorsun.” Yüzü güldü çocuğun. Şimdi diyorum, ben her sabah saat kursam 5 gibi ve bunu yapsam, bu bir geçiş olur mu? Evet belki bu bir uyku eğitimi yöntemi değil, ki uyku eğitimi ve ben pek iyi arkadaş değiliz, ancak gittiğim eğitimde (buraya yazmıştım) öğrendiğim gibi: Her anne aslında biliyor ne yapması gerektiğini. Şu anda benimle uyumaya ihtiyaç duyuyorsa, ben de elimden geldiği kadar “onu duymalı”, ihtiyacını karşılamalıyım. Bunu da sorun haline getirmiyorum. Dönem dönem farklı denemeler yapıyorum sadece.
Dün Uzman Psikolog Aysun Bal Ömeroğlu’nı dinledim Uykusuz Anneler ve Profilo Ev Aletleri’nin beraber düzenlediği seminerde. Sonra da bire bir sorma imkanım oldu. Gece bizim yatağa geldiğinde ne yapmalıyım? Burada iş bana değil, Arkın’a düşüyormuş. Ben götürsem, yine aynısı olacak. Ancak bunu baba yaparsa durum değişirmiş. Şimdi ondan önce kendi yöntemimi deneyeyim diyorum. Çünkü sonra Arkın uykusuz kaldığı için başka sorunlar çıkacak. Adım gibi biliyorum…
İşte bu da bizim çözümümüz olabilir belki. Deneyen var mı? Kendimi de tanıyorum. Kaçıp kaçıp yanında da yatarım, biliyorum. 🙂 Büyüyünce bizim yanımıza gelmek istemeyecek, hatta odasında olmaktan daha büyük keyif alacak. Bunu denemek istememin tek nedeni, tek başına odasında uyanınca sevinmiş olması… Gerçekten başka hiçbir nedeni yok…
Yine hem kendi kendime konuştum, hem kendi tezlerimi çürüttüm, hem sizinle paylaştım. 🙂
Fotoğraf, eskilerden…
Bu yazıda da kendimi yaşadım..elinize sağlık..Biz 8 yaşındayız ve bu mesele yeni çözülüyor. Psikologumuzla hallettik..Puan çizelgesi oluşturduk ve belli bir puana ulaşınca ödüller var. Tabi ki 10 puanlık eylem de kendi başına yatagına gidip uyumak..Kazanacağı ödüller de en çok istediği şeyler olunca işe yaradı bizde..tavsiye ederim 😉
Merhaba,
Benim de 2 yaşında oğlum var,9 aydan itibaren hep yanımda yatıyor.Sizin de dediğiniz gibi mağdur olan hep baba:)Baba sonra yataktan kaçıyor:DAyağımda bile sallamadım,çok nadir uyuyor bacaklarımda.Şimdi uyutup yatağına bıraktığımda sürekli kalkıyor.Ayırmak da istiyorum,çalıştığım için yanımda yatması benim de hoşuma gidiyor onun sıcaklığını duymak…Kafa hep karışık:)
İyi günler dilerim…
Selam, aslında bir çok yöntem var. Ama her çocuk ve her anne kendi yöntemini bulmalı bence. Sonuçta tek bir doğru yoktur. Doğru olan kendi yatağında uyuyup uyanması ama bunun yolunu siz bulabilirsiniz. Mesela annem anlatır. Abim her gece gelirmiş bir gün annem bir daha gelirsen kapıyı kilitleyeceğim sende dışarıda kalırsın demiş ve birdaha hiç gelmemiş abim. Ben ise oğluma çeşit çeşit yöntem uyguladım hangisi işe yaradı bilmem ama 4 yaşından beri kendi yatağında uyur ve uyanır. Ama hasta ise yanıma alır yatarım. Tatilde de yanımda yatar. Bu durumlar asla düzenimizi bozmaz. Bu arada ben 4 yaşında ona anne ve babanın yatağı onlara özeldir. Çocuklar kendi yatağında yatar dedim. Bende küçükken çok seviyordum annemle yatmayı ama sonra doğru olanı öğrendim ve 4 yaşından sonra hep kendi yatağıma yattım. Senin yatağın sana özel sen izin vermedik çe kimse yatamaz vs dedim. Büyük ihtimalle ikna ona ikna oldu.