Anne beni seviyor musun?

Bazen Arkın’la fazla geriliyoruz. Birbirimizi yiyoruz. Irmak çakmıyor sansak da, öyle bir fakında ki her şeyin aslında. Endişelenmesine izin vermeden toparlamaya çalışıyoruz ama sanırım bunda çok başarılı değiliz. Bazen de uzun süre liseli aşklar gibi dolanıyoruz. Aaa baktım bizim cimcirik o zaman da takılıyor başka şeylere.

• Anne beni mi daha çok seviyorsun babamı mı?
• Anne babama aşıksın ama beni seviyor musun?

Aldım karşıma anlattım.

“Sen, benim dünyadaki en değerlimsin. Seni sonsuz seviyorum. Babanı da çok seviyorum. Annemi de, babamı da, abimi de… Hepinizi farklı seviyorum. Sen nasıl ki anne sevgisi ile baba sevgisini farklı hissediyorsan, ben de aynı şeyleri yaşıyorum. Babanı çok sevdiğimde sana olan sevgim azalmıyor ki. ” Bu arada “anneni mi daha çok seviyorsun yoksa babanı mı” gibi saçma bir soru daha yok bu dünyada. Ah pardon var var. İkiz kardeşlere ayrı ayrı doğum günü soran görmüştüm bir kere. 🙂

Aynen yukarıdaki gibi anlattım sevgi kısmını. Sonra da oturdum düşündüm. Yahu adamla tartışsan çocuk geriliyor, sevgi kelebeği olsan onu sevmiyorsun sanıyor. Bu işin bir ortası yok mu? 🙂 Belki de olmasın zaten. Evlilik dır dırla, azıcık tartışmayla, tutkuyla güzel. Hiç tartışmadığımızı düşününce içme fenalık geliyor. Fakat evde çocuk olunca, tartışmalar boyut değiştiriyor. Bir de gerçekten Irmak biz kavga edeceğiz korkusu yaşasın istemiyorum. Bazen, çok sinirli olsak da birbirimize, yan yana oturup sohbet ediyoruz mesela. Irmak yatıncaya kadar gerginlik de bitmiş oluyor. Çaktırmadan barışıyoruz. Ya da sessiz bağırmaya devam ediyoruz.

Ve sen cimcirik. Sen her zaman kalbimin baş köşesindesin. Çok klişe, ama beni anne olduğunda anlayacaksın. Her ne kadar “evlenmeyeceğim, çocuk yapmayacağım, bir sürü kedi alıp onlarla yaşayacağım” desen de, içimden bir ses mis gibi bir anne olacağını söylüyor…

Bu dans videomuzu da eklemeden duramadım. Canım sıkkınken, bunaldığımda, artık kafamdaki tilkilerle baş edemediğimde hep başvurduğum bir yöntemdir. Dans etmek! Dün akşam da işte aynı yöntemi denedim. Hatta denedik… İyi geldi mi? O sırada evet. Peki olanları unutturdu mu? Hayır. İşte ben de her zamanki gibi başka şeylere konsantre olmaya çalışarak devam ediyorum. Ne kadar becerebilirsem…

Arkın’ın tişörtünü giyip de 100 kilo çıkmasaydım iyiymiş, söylemeden edemeyeceğim…