Biz Cimcirik & Ben

Bana ne başkasından…

Bence…

Anlamıyoruz birbirimizi. Değiştirmeye çalışıyoruz. Sadece eleştirmek istiyor, herkes bizim gibi olsun istiyoruz. Farklı olana tahammülümüz yok. Kimse farklı olmasın istiyoruz. Herkes bizimle aynı pencereden baksın diye uğraşıyoruz. 

Bizim kararlarımız geçerli olsun. Herkes bizim gibi düşünsün derdindeyiz.

Herkes aynı yerden giyinsin, aynı partiye oy versin, aynı gözlükle baksın istiyoruz. Bazı duyduklarıma inanamıyorum mesela. Şaşkınlık içinde dinliyor, aynı şaşkınlıkta okuyorum.

Ben çalışmıyorsam, başka anne de çalışmamalı.

Ben çalışıyorsam, tüm anneler çalışmalı.

Ben mama vermiyorsam, kimse vermesin.

Bak ben emzirdim o kadar ay, o neden emzirmiyor. Tü kaka kadın!

Ben özel okula gönderiyorsam, herkes göndersin.

Ben parkta çocuğumu sulara sokuyorsam herkes soksun. Sokmayan kötüdür.

Ay kadına bak Nisan ayında çocuğu sokmuş suya. Umurunda değil herhalde hasta olması.

Ben şunu yapıyorsam, o da yapsın.

Ben bunu yapmıyorsam o da yapmasın.

Kocam şununki gibi olsun, bana şundakini alsın.

Zaten onun evi benimkinden güzel, zaten arabası daha büyük.

Bak ben sigara içmiyorum, o da içmesin.

Gördün mü çocuğa bisküvi yedirmiş, bak ne kötü anne…

Ay duydun mu çocuğun babası ayda 15 gün yokmuş, ne fena. Bizim bey hep evde.

Yaz yaz bitmez… Sonu yok…

Benim yıllardır gördüğüm, hatta kendimi bildim bileli diyelim, herkesin at gözlüğüyle gayet mutlu yaşadığı. Oysa at gözlüğü mutsuzluk getirir tam tersi…

Başkalarını eleştirmek kolay, önemli olan kendi hatalarımızı görebilmek. Bence… En azından yapmaya çalıştığım bu. Hem anneliğime de iyi geliyor, insanlığıma da. Şu sıralar tüm ilişkilerimi gözden geçiren biri olarak, yaptığım hataları görüyor, bazen kendime inanamıyor, bazen hâlâ haklı olduğumu düşünüyor, bazen de kendime çok kızıyorum. Hepsi de iyi geliyor. Yukarıdakileri ben de yapıyorum bazen. Yapmaz mıyım? İnsanım neticede. Aklımdan geçirmeye başladığım an durduruyorum kendimi. Öyle geçmez ömür. Çok sinirleniyorum bazen aklımdan geçenlere. Hele ki düşünmekten üzülmeye başladığımda. Kendime yüklendiğimde. Hatayı kendimde aradığımda…

Diyeceğim o ki… Bence hepimizin hayatı farklı yönleriyle güzel. Birbirimizi de bu yüzden tamamlıyoruz. Daha doğrusu, istersek tamamlayabiliriz. Denemesi bedava… 🙂

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Devamı

post-image
Biz

Çok içimden geldi…

Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
devamı