Eskiden olsa, hediye paketlerini, kağıtları atardım. Bir zamanlar benim için “döküntü”den başka bir şey değildi onlar. Ancak Irmak, kendi deyişiyle “etkinlik” meraklısı olduğundan beri hiçbir şeyi atmıyorum. Dün Arkın’a şık bir hediye gelmiş. Kırılmaması için de fotoğraflarda gördüğünüz kutunun içinde, kağıtların arasına saklanmış. Biz anne kız, hediyeden çok o kutuya ve kağıtlara sevindik.
Hemen salonda yere bir örtü örttük, aldık elimize makası ve Craft & Arts havlu kağıtları, başladık bir şeyler yapmaya. Keşke daha yetenekli olsam ve çizimler yapabilsem. Uğraştım uğraştım, fotoğraftaki kızı çizmeyi başardım. Olmuyor, olamıyor. Daha iyisini gelmiyor elimden. Küçükken daha bir iyiydim, resim kursuna gitmişliğim, sergiye katılmışlığım bile var. Şimdi ise durum vahim!
Ben kızı çizdikten sonra Irmak da kağıtlardan saç ve elbise yaparak yapıştırdı. Tabii her yerimiz tutkal oldu. Ancak ne yaptı bizim cimcirik? Sıkıldı. Ellerinin yapış yapış olmasına “dayanamıyormuş.” Aldı tüm kağıtları “yağmur yağıyor” diyerek bütün salona dağıttı. Bir de üzerine toplamayı reddetti. Sonra babası yardım eder gibi yapınca, çaktırmadan tek başına temizledi hepsini. Eskiden bu şekilde daha çok zaman geçiriyorduk. Sanırım benim çizemememden sıkıldı. Eh o da çizemiyor, babası benden beter. Bu yüzden çocuk etkinlikten soğudu sanırım. Neyse ki okulda bunun bin kat güzelini yapıyorlar. Biz de ne yaptık? Baktık ki beceremiyoruz, kutuyu kaptığımız gibi okula götürdük. Kimbilir ne harikalar yaratacaklar…
15 DAKİKA OLSA DA…
Salondaki halıyı da çok beğenerek ve Irmak’ı düşünerek almıştım. Yazdım zaten daha önce, buraya tıklayarak okuyabilirsiniz. Irmak onunla Twister oynuyor, sek sek oynuyor. Bunları geçtim, başka şekilde de zaman geçiriyor. Bu aralar yavaş yavaş kendi kendine oynamaya başladı. Eskiden asla tek başına bir şey yapmıyordu.
Dün baktım almış yine Craft and Arts yaldızlı kağıtları, bir güzel kesmiş, halıdaki rengarenk karelere yerleştiriyor. Bir yandan da kendi kendine şarkı söylüyor. “Hah” dedik, “artık kendi kendine ne güzel zaman geçiriyor.” Her ne kadar sadece 15 dakika olsa da bu da başlangıç için harika bence. Küçükken hep ben onunla oynadım, hiç bırakmadım. Belki de benim yüzümden hiç oynamıyordu kendi kendine. Ama olsun pişman değilim. Yine olsa yine aynısını yaparım…
Demem o ki, bence siz de atmayın hediye paketlerini, kağıtları, ki zaten atmıyorsunuzdur) Banyo dolabında da tuvalet kağıdı ve kağıt havlu rulolarını biriktiriyorum. Bizim 70 metrekare evde bunları nasıl sığdırıyorum ben bile şaşırıyorum ya kendime!
