Çok eski arkadaşız… 17 senedir. Birlikte büyüdük, birlikte ağladık, birlikte güldük. Şans eseri 6 gün arayla doğmuşuz, şans eseri 3 ay arayla evlenip, yine şans eseri 6 ay arayla anne olduk…
Her yaz mutlaka tatilde bir iki gün görüşüyoruz. Ancak böylesini yapmamıştık hiç. İki çocuk, iki anne beraberiz 3 gündür.
Saatlerce konuşuyoruz. Daha önce belki de hiç konuşmadıklarımızı, kendimize bile yüksek sesle söylemediklerimizi… İlaç etkisi yaratıyor bunlar bünyede… Bir de çocuklar birlikte mutlu oynayınca iki katına çıkıyor ilacın dozu.
Avcılar’daki üniversitemizin dili olsa da anlatsa gençliğimizi… Bakıyorum o eskideki iki çılgın insan biz miyiz diye. Evet, yaş aldık, hayatımız değişti, ama aynıyız işte. Ne mutlu ki aynıyız. Hatta endişelerimiz de aynı, beklentilerimiz de. Aynı şeyleri kafaya takıp, aynı şeylere üzülüyoruz.
Hep diyorum. Maddiyat gelip geçici, arkadaşlıklar kalıcı. Yaşım 40’a yaklaştıkça daha da iyi görüyorum bunu. Ne güzel dostlarım var. İyi ki varlar… Yoksa ben ben olmazdım. Ne böyle bir insan olurdum, ne kadın, ne anne… Umarım kızımın da böyle arkadaşları, dostları olur. Ona var olduğunu hissettiren. Yalnız olmadığını gösteren. Hayat denen bulmacayı çözerken yanında olan… Gençlik günlerini hatırlatan mekanda çocuklar kucakta uyurken oturup sohbet eden…
Benim terapi sürecimi biliyorsunuz. 2017-2018 yıllarına aralıksız gittim. Her duygumu da, süreci de sizinle paylaştım. Yetersizlik duygusu ile gidip 12 baskı yapan Manyak Anne’yi...
Çok cansınız. Sesim çıkmayınca merak ediyorsunuz, soruyorsunuz. Ben de anlatmaya çalışıyorum her şeyi. Bazen de detay veremiyorum işte. Ya da öyle oluyor ki, “neyi...
Bu ara güzel didiştik. Temiz didiştik. Öyle böyle didişmedik… Şikayet etmek için değil, şöyle bir karşılıklı sohbet etmek için yazıyorum. Özledim böyle şeyleri yazmayı…....
Değiştim ben. Evet evet, değiştim. O kadar farklı şeylerden keyif alıyorum ki artık… Bunlardan biri kendime bakmak, diğeri hep farklı yerlere gitmek, her fırsatı...
Irmak’ı etkinliklerle büyüttüm desem yalan olmaz. Araba kullanmadığım zaman ev civarında, kullanmaya başladığımda ise nerede olursa olsun çocuklar için yapılan etkinliklere götürüyordum. Çanta boyama,...