Uzun zamandır yazmıyorum. Bilgisayardan uzak kalmak istedim bir süre. Güzel bir tatil yaptık ailece. En son balayında Arkın’la 15 gün tatil yapmıştık. Amerika’daki yeğenlerimizin de gelmesi şahane oldu… Tabii son 4 günkü ateşlenmeyi saymazsak, her şey iyiydi.
“Döndük, koşturmaya geldik” diyemeyeceğim. Çünkü koşturmuyorum. Düzenli yaptığım işi bırakınca, günlerim boşaldı. Hatta uzadı. Irmak’ın da okulu başlamadı henüz. Ağustos’un 3. haftası başlatmayı planlıyorum. Hatta belki dördüncü hafta. Hazır benim de işim yokken mola vermiş olsun… Beraber takılıyoruz evde, havanın durumuna göre sokağa çıkıyoruz. Zaten hâlâ evin eksikleriyle uğraşıyorum…
Yazsam yazsam ne yazsam diye düşünürken, aklıma son dönemlerde kafamı kurcalayan konu geldi. Arkadaş meselesi.
Biz hep kalabalık olmayı sevdik. Evlendik, evimizde haftanın 5 günü misafir ağırladık. Hem de zevkle. Ufacık evde 40 kişiyi bulan partiler, her Cuma sabaha kadar süren buluşmalar. Arkadaşlarımızı da evli, bekar, çocuklu, çocuksuz diye ayırmadık. Çağırdık, çağırdıkları zaman da gittik. Yarım saatte verilen kararla 10-15 kişilik yemek hazırlamışlığım çoktur.
Doğumun ardından zorlandığımız konu sosyalleşmek oldu. Irmak’ın biberon almaması, benim o yaştaki çocuğu bırakmak istememem, yatılı bir bakıcımızın olmaması derken, onunla beraber gezer olduk. Pusette uyurdu gittiğimiz yerde. Sosyal bir çocuk oldu kalabalıkta büyüdüğü için. Ancak evimize gelen insan sayısı giderek azaldı. Nedeni, evde sigara içilmiyor, cimcim uyuduktan sonra çok yüksek sesle müzik dinlenmiyor. Biz ısrarla çağırmaya devam ettik.
Evet, yine diğer küçük çocuklu ailelere göre daha çok misafir ağırladık ancak şimdi bakıyorum ki, çocuksuz ya da bekar grubundan kimseler gelmemeye başladı. Belki ben fazla alınganımdır. Ama kimi çağırsam ya sigara bahane oluyor ya başka bir şey. Sigarayı fazlasıyla seven biri olarak, arkadaş hatırına evinde olduğum süre boyunca içmezdim. Bu nedenle, bahane olarak görmüyorum. Kabul etmem mümkün değil. Bir zahmet oturduğunuz yerde içmeyiverin sigara. Ya da camdan sarkın ya da birkaç saat tutun kendinizi.
Ne yalan söyleyeyim. Bu da bana koyuyor. Benden çok Irmak üzülüyor. Irmak üzüldüğü için ben daha çok kızıyorum. Ev sahipliğimde de bir sorun olduğunu düşünmüyorum.
Eğer buluşacaksak ve annem müsait değilse, Irmak’ı bırakamıyorum. Haliyle gidemiyoruz da. İşte o zaman “bize gelin” dediğimde (ki taşınmadan önceki ev balkonluydu-sigara sorunu yoktu ve çok büyüktü, yani ses sorunu da yoktu) “hayır” yanıtını alınca kendimi bir zamanlar kullanılmış gibi hissediyorum.
Eğer buluşacaksak ve annem müsait değilse, Irmak’ı bırakamıyorum. Haliyle gidemiyoruz da. İşte o zaman “bize gelin” dediğimde (ki taşınmadan önceki ev balkonluydu-sigara sorunu yoktu ve çok büyüktü, yani ses sorunu da yoktu) “hayır” yanıtını alınca kendimi bir zamanlar kullanılmış gibi hissediyorum.
Çok şükür ki çocuklu arkadaşlarımız hep geliyor. Onlar geldikçe biz mutlu oluyoruz. Irmak mutlu oluyor. Birçok can arkadaşımla aynı dönemde doğum yapmamız şahane denk geldi. Eskisinden daha sık görüşür olduk.
Ancak işin diğer kısmı beni gerçekten üzüyor. Hani bekarlar evlilerle sürekli öpüş koklaş modunda oldukları için görüşmek istemezler ya, biz hiç öyle olmadık. Kimseye kendini rahatsız hissettirmedik. Neredeyse balayına bile kalabalık gidiyorduk ki son anda programımız bozuldu.
Evli arkadaş. Bekar arkadaş. Çocuklu arkadaş. Çocuksuz arkadaş. Bu gruplama şart mı gerçekten? Gece gündüz görüştüğün beraber sabahladığın arkadaşlarını çocukları var diye ayırmaya gerek var mı? Eğer varsa, ben de yapacağım da ondan sordum… Hani hayatında bazı dönemler olur ya arkadaş seçimlerini gözden geçirdiğin, doğum da o dönemlerden biri sanırsam… Jetonum geç düştü, ama düştü nihayetinde!
çocuk olunca çocuklu arkadaşlarla daha rahat eder hale geldim ben de …
Bekarlar ise bir iki buluşmadan sonra bizimle çocuksuz buluşmayı tercih ediyor sanki… yada biz alınganız dediğin gibi
Merhabalar, yazinizi ilgiyke okudum, birkac sorum olacak.
Evliyim henuz cocugumuc yok, insallah olacak ilerde bi ara. ABD’de yasiyorum ve bulundugum yerde cok Turk yok. Sirf Turk arkadas edinmek icin baska yere tasinsak mi diye dusunuyorum ama sonra cocuk olunca zaten sosyallesmek zor oluyo diye bir endisem var. Cocuktan sonra ancak arkadaslarinizi eve cagirma sansiniz oldugunu belirtmissiniz. Topluca bulusma ortamlarina cocukla gidilemiyor mu kolay kolay ? Bu konudaki dusuncelerinizi paylasirsaniz cok sevinirim.
Merhaba 🙂 Gidiliyor tabii ancak her yere değil. Her yer çocuklar uygun değil ki… Keşke olsa