Biz küçükken (ilkokulda), annem haritayı açardı, şehir bulmaca oynardık. Büyüdük, ülke bulmacaya geçtik.
Böyle böyle çaktırmadan öğretmiş oldu. Annem zaten her oyunda bir şey öğretirdi bize. Şimdi de Irmak onlarda kaldığında mesela bir geliyor “düzine” ne demek öğrenmiş, bir geliyor başka şey. Ben de aynısını yapmak istedim, birkaç ay önce Irmak’ın odasına Türkiye haritası posteri astım. Ardından da gittim yapboz aldım. Oynamıyorduk hiç yap bozla. Çünkü zor onun için. Başucundaki haritaya yatmadan önce bakıyoruz bazı akşamlar. Uyku rutini gibi. 🙂 Antalya’da portakal, Van’da kedi diye diye çaktırmadan öğretmeye çalışıyorum. Dünya da aldık, onunla eğleniyor. Harita seviyor kısacası. Biraz erken olabilir belki ancak ufak ufak başladık…
Dün akşam, yap boz yapmak istedi. Önce iPad’den Türkiye haritası resmi açtık. Az çok okumaya da başladığı için keyif aldı. Baka baka yerleştirmeye çalıştık. Tabii ki kolay olmadı fakat sevdi. “Bak dedenin doğduğu şehir, bak bu diğer dedenin şehri ah bu da benim babamın” şehri diye diye yaptık. Sanırım en çok Van’ı seviyor. Kedi deyince akan sular durdu. 🙂
Biliyorsunuzdur zaten bu oyunu, ama tavsiye edesim geldi. Sürekli sadece öğretmek amacıyla yapılırsa can sıkabilir fakat arada oynamak da fena olmaz hani. 🙂 Bizim deneyimlerimizi göz önünde bulundurarak bunu söyleyebilirim…
Beni tanıyanlar çok iyi bilirler ki, uçakla aram iyi değildir. Binerim, ama nasıl bindiğimi siz bir de bana sorun. Birden gelen korku, yıllarca uzak...
Eğitime bakış açımı, verdiğim önemi hepinizi biliyorsunuz. Çok eskiden beri takip edenler, blogumu okuyanlar beraber büyüttük çocukları. Birbirimizin deneyimlerinden faydalandık. Şu bir gerçek ki...
Bu o kadar soruluyor ki, ben de böyle yazarak anlatmak istedim. Zaman ayırıp okursanız çok sevinirim. Benim için değil, çocuğunuz – çocuklarınız için. Yine...
Nasıl anlatsam, nereden başlasam… Hangi birine dönsem. Bu nedene artık bu şekilde cevap vermek istedim. Sizin için de daha kolay olur. Artık düzenli olarak...
Komik yazmaya alışkınım , böylesine değil… Ben yazarken gülerdim, siz okurken. Yeniden eskisi gibi olacak. Ama şimdilik içimden de başkası gelmiyor. Az önce koltukta...