Küçükken bir an önce büyümek, bakkala gönderilmek isterdim. Büyüdüm, bakkala gitmekten sıkıldım. Uyuma numarası da yaptım, karnım ağrıyor tripleri de…
Ah bir de bunu herkes bilir. Evde kim ayağa kalksa, diğerleri “hazır ayaktayken x yerden x getirir misin” talepleri havada uçuyordu.
Yemin ederim sırf bu yüzden çişimi tuttuğumu hatırlıyorum. Ayağa kalktığım an gelecek istekler yüzünden. Öyle yılmıştım. Hele ki aile büyüklerinin yanındaysa, hele ki çay içiliyorsa değil ayağa kalkmak, kimseyle “kalk çay doldur” bakışı gelmesin diye göz göze gelmemek için büyük mücadele verirdim. İnat bu değil mi? Severim herkesi davet etmeyi, yedirmeyi, içirmeyi. Ama işte böyle zamanlarda kitleniyordum. Hâlâ da kitlenmeye devam ediyorum. Neden herkes oturur da birinin kalkmasını bekler? Kalk yap işte işini. Oturacağım ben. Yapıştım koltuğa. J
Şimdi sevmem dedim ya, dilimi eşek arısı soksun, yapıyorum aynısını.
- Irmak hazır ayaktayken ışığı kapatır mısın?
- Kalkmayacağım anne, ayağa kalkmayacağım!
Ah bir de neye başladım?
- Kızım masanın üstünden telefonu getirir misin?
- Neden ben anne?
- E en yakın sensin çünkü.
- Of anne of!
Peki bunun için ne yapıyor cimcirik şimdi? “Anne odamdan makası getirir misin” deyip salonun öbür ucuna koşuyor ve ben daha ağzımı açamadan “en yakın sensin” diye ekliyor. Gıkımı çıkaramıyorum. Yaptıklarımın yansımasını hafif tebessüm hafif de pişmanlıkla izliyorum. Kendim ettim kendim buldum.
Demek neymiş? Anne babalara kızmayacakmışsın. Tarih tekerrürden iaberetmiş. Kişi kınadığını yaşamadan ölmezmiş. Kaçınılmaz son: Ben de dedem gibi misafir gelince Irmak’ın gözünün içine bakacağım. “Çay karıştırma” hareketi ile çay ikramının, elimi yuvarlak yaparak da meyve ikramının sinyallerini vereceğim.
Fotoğraf bu yazdan. Nasıl tutmuşum çocuğu yan duruyor düşmesin diye. :))))
Aynı hatayı ben de yaptım. Kızım ayaktayken şunu koyar mısın diye. O da daha 3,5 yaşındayken verdiğim şeyi anne bir tutar mısın diye verip kendisi koltuğa oturup anne şimdi bir ayağa kalk deyip sonra da anne sen hazır ayaktayken şunu koyar mısın dedi. Bu hataya hiç düşmemek gerekiyormuş 🙂