Kreşe gittik deneme amaçlı.
Beni de istedi yanında, tamam bir süre eşlik edeceğim, biliyorum.
Ortama alıştı, “öğretmenim” diye çağırmaya başladı, kadıncağızın elini tuttu üst kata çıktılar. Tam o sırada yukarıdaki yaratıcı drama dersinde herkes bir hayvanı canlandırıyordu.
Irmak son basamağı çıktı, uzun saçlı, sakallı drama öğretmeni bütün gücüyle “böööö” diye bağırarak kapıyı açtı.
Tesadüfün böylesi.
Bizimki bastı çığlığı.
Gel de şimdi bir daha götürmeyi dene.
Ne yorum yapacağımı bilemiyorum artık!
Gülsem gülesim gülemiyorum, üzülsem üzülemiyorum.
Zaten zor alışacak biliyorum, şimdi iyice battık.
ilk gün
Devamı
Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
Yazıp kurtulmak istiyorum. Üzerimde kalmasın istiyorum. Yeni haftaya “artık güzel” başlamak istiyorum. “Nasılsın” diye sorulduğunda ağlamak istemiyorum. Kaç zamandır alışkın olmadığınız kadar dipteyim. Ne...
Eğitime bakış açımı, verdiğim önemi hepinizi biliyorsunuz. Çok eskiden beri takip edenler, blogumu okuyanlar beraber büyüttük çocukları. Birbirimizin deneyimlerinden faydalandık. Şu bir gerçek ki...
Bu o kadar soruluyor ki, ben de böyle yazarak anlatmak istedim. Zaman ayırıp okursanız çok sevinirim. Benim için değil, çocuğunuz – çocuklarınız için. Yine...
Komik yazmaya alışkınım , böylesine değil… Ben yazarken gülerdim, siz okurken. Yeniden eskisi gibi olacak. Ama şimdilik içimden de başkası gelmiyor. Az önce koltukta...