Çok seviyorum bu fotoğrafı. 2008 Ekim’e ait. İğneada’dan bir kare.
Cumartesiden beri görmüyorum ya kocayı, özlemişim yine…
Görmeyince özlüyorum, aynı evdeyken didişiyoruz. Evliliğin sırrı bu işte. Hem didiş, hem sev, hem küs, hem aşık ol, hem kaçıp gitmek iste, hem özle…
Mükemmel anne yok diyoruz ya, mükemmel evlilik de yok. Evliliğin yürümesi için “Aşk” olsun yeter… Yoksa atlatılır mı o krizler? Bence asla. Maddi manevi krizler, çocuk sonrası değişen dengeler, bir şeyler yapma çabaları…
Ne günlerden geçtik de sarıldık yine birbirimize. Yarın geliyor o da Lüleburgaz’a. Neden dönmek istemediğimi anlayacak en sonunda 😉
Var mı kusursuz evlilik? Yok. Olmasın da… Öyle sıkıcı olur ki sonra…
şebnemcim çok severek takip ederdim seni neden olduğunu şindi daha iyi anladım. İğneada lükeburgaz benim memleketim doğduğum büyüdüğüm yerler nasıl sevindim seni oralarda görünce
şebnemcim çok severek takip ederdim seni neden olduğunu şindi daha iyi anladım. İğneada lükeburgaz benim memleketim doğduğum büyüdüğüm yerler nasıl sevindim seni oralarda görünce
Bayılıyorum buralara…