Yine aynı şey oldu; tıkandım, yazamıyorum… Artık tatil bitti diye mi, yoksa kafamda çok şey olduğu için mi bilmiyorum. İşe gelmek her ne kadar iyi olsa da uzun süre Irmak’la 7×24 yaşadıktan sonra zorlandığım oluyor. Hele ki son günlerde bacağıma sarılıp “benim annem, canım annem. Anne beni çok seviyor” deyişi, yanından saniye bir ayrılmama isteği uyandırıyor içimde. Ama çalışmak gerek, işlemek, ışıldamak gerek.

Sanırım yazamamamın asıl nedeni, Cuma günü! Evet, bu konuda sansürlüyüm, annem yazmamı&konuşmamı yasakladı. Ama gerginim, üzgünüm, endişeliyim. Soru işaretleriyle doluyum. Bunu aklımdan çıkarmak için de sürekli Irmak’la oynadım, onu mini tatile, lunaparka götürdük Arkın’la. Akşamları evde bile olsak arkadaşlarımızı çağırdık. Düşünmek için saniye bırakmadım kendime… Şimdi de öyle yapıyorum. Erkenden işe geldim, çalışıyorum. Ve iş arasında da Irmak’ın son bombalarını hatırlayıp gülüyorum.

Bu aralar “neden”le bozdu kafayı

KİRPİ

         Anne bak kirpi, dikenleri var. Neden kirpinin dikenleri var?
         Kendini diğer hayvanlardan korumak için.
         Neden koruyor?
Gel de şimdi diğer hayvanların birbirlerini yediklerini anlat.

ANNE UYAN

Tam yatağa yatıyoruz, gözünden uyku akıyor. Birden fırlıyor.
         Anne ben uyandım sen de uyan.
         Uyanmam kızım çünkü daha uyumadım.
         Neden uyumadın?
         E sen konuşuyorsun çünkü.
         Ben neden konuşuyorum?

NEDEN YORULDUM?

         Anne uykum geldi.
         Hadi gel yatalım o zaman.
         Neden uykum geldi?
         Çünkü bütün gün oynadık, yüzdük, yorulduk.
         Neden yorulduk?
         Çünkü hiç durmadın ki kızım. Sürekli koşturdun.
         Neden koştum ben?
         !!!!

NEDEN, NEDEN, NEDEN…

        Anne neden aydede var, güneş var? Neden dünya dönüyor? Neden güneş sıcak? Neden aydede karanlıkta geliyor?
         !!!!!!

KARANLIK

En çok da ttaildeki bombasına güldüm. Oda karanlık, gece 3 gibi uyandı.

         Anne, Şeymem (kendince Şebnem diyor) , baba, Arkın nerdesin?
         Burdayım canım, yanımızda yatıyorsun ya.
         Işığı aç, birbirimizi göremiyoruz.
         J

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Devamı

post-image
Biz

Çok içimden geldi…

Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
devamı