Özledim

Çok özledim buraya yazmayı…

Başka mecralara birçok yazı yazdığım için kendi siteme öncelik veremedim. Oysa eskiden nasıl da oturup yazıyordum…

Keyifsiz zamanlarımda yazmayı sevmiyorum. Rol yapamıyorum, e o keyifsizliği paylaşmak da istemiyorum.

Belki de bu yüzden beklemişimdir.

Nihayet enerjimi toparlayabildim. Nihayet “Hadi bakalım devam ediyoruz” diyebildim. Çünkü ben toparlamazsam evdekiler dağılıyor.

Bizde mi dengeler karışık herkesin mi öyle bilmiyorum da, benim moral bozukken Arkın da bozuluyor. Ben destek isterken onun da sinirler nanay olduğu için kavga çıkıyor sürekli. Bu durum Irmak’a kötü yansıyor. Baktım ki ne yaparsam yapayım kimseyi düzeltemiyorum, kendimi toparlamaya karar verdim. Hani ne olursa olsun “düşmemeye.”

İşe güce kafayı takmıyorum, olduğu kadar diyorum. Değiştiremeyeceğim şeyler için üzülüyor, sonra yapabileceklerimi konsantre oluyorum.

Bunun başka yolu yok.

Ah bir de işin sırrı şu: Kötü enerji yayanlardan uzak duruyorum. Hani böyle sürekli şikayet edenlerden, dır dır yapanlardan. Sadece olumsuz düşünenlerden… Bunun sonu yok. Yok çünkü. Bir şekilde herkes çıkış yolu ararken birbirimize destek olmamız lazım.

Bir de son bir senedir yaptığım bir şeyi daha itiraf etmek istiyorum. “Nasılsın” demeyenleri çıkardım hayatımdan. Sadece kendini anlatıp karşıdakini sormayanları. İşin ilginci üzülürüm sanmıştım, ancak üzülmedim. Tam tersi bir ferahlama geldi. Rahatladım. Onlar belki farkında bile değillerdir ancak ben huzura erdim ya, şu anda önemli olan o. “Nasılsın” demeyen insandan arkadaş olur mu?

Aslında bütün bu yaptıklarımı uzun uzun anlatacağım yeni yazılarla. Şimdilik sadece ön bilgi vermek istedim.

Of çok özlemişim buraya yazmayı. Hiiiiç durasım yok. Hiiiççç.

Kafamda planlar var. Mesela güzel röportajlar olsa burada. Güzel bilgilendirici yazılar. Eski sıklıkta yazsam, yazıların altında yine sizinle yazışsak…

Fena olmaz mı? 🙂