İlk uçak yolculuğu

Anne tedirgin olunca çocuk da tedirgin olurun bir örneğini bugün uçakta yaşadık… Evet bunu zaten biliyorum da işte yaşadıkça, her seferinde sanki ilkmiş gibi kendi kendime “bak gördün mü” diyorum. 🙂

Ben ona çaktırmadan yaşadım stresimi. Zaten Arkın ikimizin ortasına oturdu. Yazık adama 🙂
Irmak camı kapatıyor, ben aç diyorum. O kapatıypr, ben aç diyorum. Sonra inişe geçince hafif bir sallandık, “ay Arkın” dedim. Baktım ben gerilince Irmak panik oldu. Hemen ardından konuyu başka yere bağladım. Zaten Arkın da bana kaş göz yapınca arkama yaslandım oturdum. Ve kendime dedim ki:
Sevgili Şebnem, bir kez daha anladın ki sen asla korkamazsın çocuğunun yanında. Bugün nasıl kuzu kuzu geldin, al sana bir örnek. (Irmak görmeden bir kere Arkın’ın kolunu sıktım, o başka…) Eşek gibi sağlam olacaksın, eşek gibi dimdik duracaksın.

Ben önemli değilim. Önemli olan Irmak. Bu ilk uçak yolculuğuydu. Onun yaşında ağlarmışım ben. Aynısı olacak diye korktum. Olmadı çok şükür. Aralarda “denize mi düşecek, yakıtı mı bitecek, kanadı mı kopacak” demese daha şahane olurdu benim için o ayrı. Kaç kere “Allah korusun” dedim bilmiyorum cimcimeyi ciddye alıp 🙂

Darısı dönüş yolculuğunun başına… Günlerdir gergin olduğumu yazıyordum, bunu da anlatmasam olmazdı :))))