Aaa, bunu duymamış mıydınız? Böyle bir sendrom var, zaman zaman bütün annelerin kendini içinde bulduğu…
Hayır derkenki kendi ses tonumdan sıkıldım. Yeminle. Ben sıkıldıysam çocuk ne durumda acaba?
Aslında bu kadar hayır dediğimin farkında değildim. Çünkü. Uzun zamandır 7-24 beraber olmamıştık hafta sonları hariç. 🙂
Anne çikolata yiyebilir miyim?
Anne kek yiyebilir miyim?
Anne pasta alalım mı?
Anne yatmayacağım. (Söylediği saat gece 12 bu arada)
Ay bir baktım, ağzımdan ne de çok “hayır” çıkıyor. Bir de “Bırak tableti, oyuncaklar neden var?” cümlesi de yanında bonusu.
Bugün dayanamadım, sordum.
- Irmak ben çok mu “hayır” diyorum?
- Çok değil ama diyorsun işte.
Hahah sonra içimdeki diğer ses devreye girdi, o hani vicdan azabı çekmeyen.
- E ne yapalım, anneler “hayır” der. Düşünsene, sen daha 7 yaşındasın ve bize bol bol diyorsun.
Geçen günkü yazıdan sonra çok soru geliyor. Evet tam da burada yazmıştım, beslenme konusunda çok rahat da değilim, yasakçı da… Bu tatilde çocuk sürekli tatlı istedi. Ya da normal istedi de bana mı çok geldi acep? Paronayak yanım devreye girdi, “Bak gördün mü mutlu değil, tatlı yemek istiyor, tablet istiyor” dedim bir an ardından kendime geldim. Zaman zaman rahat yanım ön planda oldu, verdim. Bazen de öcü anne sendromuna kapıldım, vermedim de vermedim. Annem “aman 10 dakika oynasın” diye kaş göz yapsa da vermedim. Çünkü o sadece 10 dakikayı görüyor, evdeki dakikalardan haberi yok ki. Hayır sürekli de olmaz ki. Her şeyin bir ölçüsü var. (İşte bu son iki cümle tamamen kendimi rahatlatmak içindi. Yalan yok 🙂 )
Bence… Hani bebekken aman hayır demeyin diyorlar da, hah işte çocuk büyüdükçe bakıyorsun ki “hayır” der olmuşsun.
Ah nasıl unutuyordum. Bir de oyuncak durumu var. Benden nefret ediyor bence bugün gittiğimiz mağazadakiler.
- Anne bak bu minik oyuncağı alsak?
- Hayır kızım.
- Ama kendine kitap alıyorsun.
- E yani? Sen de kitap iste, alayım. Oyuncak yok.
Bana bir ters ters baktı herkes, sormayın. Oyuncak almayan biri olsam tamam. Her çıktığımızda alınır mı? Hayır. Çocuk bu, soruyor. Şansını deniyor. Deneyecek de. Biz de yapmıyor muyuz? “Hayır” yerine başka kelime mi bulsam acaba? “Olmaz” zaten deniyor. “Evet değil” desem, kızar mı başında “evet” deyip saniyenin 10’da biri bile olsa heveslendirdiğim için?
Diyorum öcü anneyim diye, kimse inanmıyor.
Bak şimdi yine tatlı soracak bana. Ben de elma uzatacağım. 🙂
Bitirmeden ekleyeyim, o kadar da hakkımı yemeyeyim canım. Geceleri çalışıyor, bütün günü ona ayırıyorum. Hayır dediğim konular sabit. Bir şey çok abartılmamalı. Bu gerek yemek olsun, gerek ekran başında geçirilen süre olsun… Demeye de devam edeceğim. Kutu oyunu oynayalım desin, canımı yesin. 🙂
Siz nelere hayır diyorsunuz en çok?
Bu karikatür de konuyla alakasız ama çok sevdiğim için koydum işte. 🙂
