Uzun zamandır Ankara’ya gitmek istiyorum. Seminerler için gitmiştim ancak sabah gidip akşam döndüğü için anneannemleri göremedim. Tam 23 Nisan’da gitsem mi diyordum ki, artık eminim: Cimcirikle bana Ankara yolu göründü…
22 Nisan Çarşamba sabahı anne kız Ankara’ya anneannemlere gidiyoruz. Bir süre orada kalacağız diye umuyorum… Nasıl olsa evden çalıştığım için orada da hallederim diyorum. Bakalım nasıl olacak? Şu birkaç gün kaçışlar öyle iyi geliyor ki insana.
Okuldaki gösteriyi kaçıracak ama Perşembe günü Irmak Hanım’ı bir sürpriz bekliyor. AnkaMall’da harika bir 23 Nisan etkinliği var. Geronimo Kızılderili Kampı kurulacak. Kızılderili çadırlarına bütün çocuklar davetli. 14.00 – 15.00 – 16.00 – 17.00 saatlerinde yapılacak etkinlik ücretsiz ve iki gün sürecek. Bakalım bizim cimcirik çadırda ne yapacak? Ayrıca AVM’de 31 Mayıs’a kadar devam eden Minti Monti Çocuk Atölyeleri, 23 Nisan’da 15-17 saatleri arasında özel bir etkinlik hazırlamış. Sanırım bütün gün AnkaMall’da olacağız. Ankaralı anneler, siz de gelin, beraber eğlenelim…
Bu arada tabii ki her Ankara ziyaretinde olduğu gibi Anıtkabir’e mutlaka gideceğiz. Bir de Sincan’daki Harikalar Diyarı’nı merak ediyorum. Irmak 2.5 yaşındayken gitmiştik, yağmur olduğu için çok az kalmıştık. Yılın ilk kaçamağı Ankara. Diğerleri şöyle Güney’de olursa fena olmaz değil mi? 🙂 Tabii ben gidiyorum deyince annemle babam hop oturup hop kalktı. “Sadece iki senedir araba kullanıyormuşum da kızımla nasıl gidecekmişim. Epey tartıştık şu son iki günde. Bugün, kuzenim de gelmek istediğini söyleyince rahatladılar. Hayır anlamadığım, daha önce o yolu gitmiştim. Irmak’la yalnız olunca endişelendiler herhalde. Sormadım detayı. Yaş 37, hâlâ annemlerden gelen sorunun haddi hesabı yok… 🙂
Neyse, 23 Nisan’da AnkaMall’da görüşüyoruz değil mi?
Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
Eğitime bakış açımı, verdiğim önemi hepinizi biliyorsunuz. Çok eskiden beri takip edenler, blogumu okuyanlar beraber büyüttük çocukları. Birbirimizin deneyimlerinden faydalandık. Şu bir gerçek ki...
Bu o kadar soruluyor ki, ben de böyle yazarak anlatmak istedim. Zaman ayırıp okursanız çok sevinirim. Benim için değil, çocuğunuz – çocuklarınız için. Yine...
Komik yazmaya alışkınım , böylesine değil… Ben yazarken gülerdim, siz okurken. Yeniden eskisi gibi olacak. Ama şimdilik içimden de başkası gelmiyor. Az önce koltukta...