Biz Cimcirik & Ben

Babalı tatil…

guneslenme

Hani yazmıştım babasız tatilde anne daha az yoruluyor diye. E nedeni malum, beklenti daha az. 5 gündür Arkın da bizimle. 26’sına kadar beraberiz. Bu süre zarfında kaç kere “Arkın” dediğimi bilmiyorum. Daha ne kadar diyeceğim, tahmin bile edemiyorum 🙂

 Bırak kadın değil mi? Bırak da söyleme. Fark ettim ki istemsiz çıkıyor ağzımdan.

Arkın Irmak’ı yıkadım sen giydirir misin?

Arkın kremini sen sürer misin?

Arkın susamış su verir misin?

Adam adından nefret etmiş olabilir. Hayır, ben de o bunları yaparken oturmuyorum da. Ama işte söylüyorum. Zaten benim söylememe gerek kalmadan birisi hep babasının yanında olmak istiyor. Fena özlemiş. Hatta onun uyutmasını istiyor. İşte buna hiç karşı çıkmıyorum. Uyusunlar baba kız. İki gün önce de benim canım denize girmek istemiyordu. Birlikte gittiler. Eğlenmişler. İyi oldu ikisi için de. Ve tabii benim için de. İşlerimi toparladım. Bilgisayar başına çok geçemiyorum çünkü.

Bugün kendi kendime bir oyun oynadım ve hiç Arkın demedim. Baktım ki Irmak zaten her şeyi babadan istiyor. Bunun bir nedeni de benim “hayır” dediklerime, babanın “evet” diye cevap vermesi. Normalde pek kabul edilmeyen bu duruma tatil diye sesim çıkmıyor. Ancak “Sallanan dişimi babam çeksin sen değil” dediğinde azıcık kıskandım, itiraf edeyim. Tatil diye uyku düzenini de alt üst ettik. Kurallar da tatilde. Olsun bakalım… Bütün kış aynı saatte kalk, aynı saatte yat… Azıcık mola iyi gelir.

Dişlerinin sallanması da beni her gördüğümde duygulandırıyor. Bir de güzel bahanesi oldu. İşine gelen her şeyi yiyor, sevmediği bir şey olduğunda “dişim acıyor” diyerek sofradan kaçıyor. Hadi bakalım. Ona da ses etmiyorum. Bunun da tadını çıkarsın…  Dedim ya kurallar da tatil yapıyor diye.

En büyük sorunu şu anda sinek korkusu. Aynen fotoğraftaki gibi yatıyor güneşin altında. Önüne bile bakmadan koşuyor her bir sinekte. Düşüyor, çarpıyor, bir yerlerini kanatıyor. Hiçbir yeri açık kalsın istemiyor. Güneşlenmenin tanımını değiştirdi resmen cimcirik. Tıpkı benim hayatla ilgili düşüncelerimi, bakış açımı değiştirdiği gibi…

Yorum Yap

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.

Devamı

post-image
Biz

Çok içimden geldi…

Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...
devamı