Hayat, biz plan yaparken bizimle dalga geçiyor. Büyük aşkla başlayan evlilikler sonlanıyor. Eğer “çocuk” varsa, işler daha da karmaşık bir hal alıyor. Hepimiz biliyoruz kadın olmanın zorluklarını. Öyle çok kadın var ki eşinin korkusundan ayrılamayan, ayrılsa da korkudan hiçbir şey yapamayan, “çocuğumu alır” korkusuyla sesini çıkaramayan…
Sizi, Twitter’da tanıştığım, henüz yüz yüze görüşmediğim ancak her gün yazışmazsam kendimi resmen eksik hissettiğim, bol bol akıl danıştığım biri ile tanıştırmak istiyorum. Bilgilerini ben vermeyeceğim. Zaten siz de onun gibi bekar bir anneyseniz, iletişime geçtiğinizde kendisi ile görüşeceksiniz..
Şimdi sözü Bekar Anne’ye bırakıyorum…
Ben, 2011 yılından beri oğlumu tek başıma büyüten bekar bir anneyim. Başlarda güzel günlerimiz olsa da, zaman içinde çok ciddi sıkıntılar yaşadığım 11 yıllık bir evlilikten zorlu bir ayrılık kararı ve kısa ama zorlu bir boşanma süreci geçirdim. Boşanmadan sonra www.bekarveanne.blogspot.com blogunu yazmaya başladım. Amacım benim de yaşadığım “Boşanmalı mıyım?” sorgusunu ve bilmemezlik ile “Bundan sonra beni ne bekliyor” duygusunu yaşayan kadınlara el uzatmak, onlara biraz da olsa destek olmak idi. Bekar Anneler Destek Grubu ise blogun canlanmış halidir. Bekar anneler, hayatının bir döneminde tek başına çocuklarını büyütmüş anneler veya boşanmayı düşünen anneler olarak, bir araya gelip hikayelerimizi paylaştığımız veya sadece oturup birbirimizi dinlediğimiz, çocuklarımızın da birbiri ile arkadaşlıklar kurduğu minik bir grubumuz var.
Ortak isteğimiz; bir aradayken birbirimize destek olmamız, çünkü iş bulma, bekar anne olarak iş ve ev dengesini sağlama, tek başına çocuk bakımı, maddi planlama, boşanma sonrası değişimler, çocuklarımızın boşanma konusundaki tepkileri, eski eş ile iletişim konuları gibi, birçok konuda birbirimizden öğrenebileceğimiz çok şey var.
Hem aylık toplantılar, hem de e-mail üzerinden destek grubumuz büyümeye devam ediyor. Katılmak için: bekarveanne@gmail.com adresine mail yollamanız yeterli.
Her ne kadar aklımızı kurcalayanları bir kenara bırakamasak da bazen kaçarak beynimizi kandırabiliriz. Ekim zorladı, Eylül sonu zorladı; kendimi arkadaşımın yanında buldum. Bakmayın arkadaş...
Offf cidden bazen kadın olmak yoruyor beni. Keşke Arkın gibi olsam. En ufak bir sorunda 10 sene önceyi hatırlatmaya başladım. Anneme söylüyordum, ben yapıyorum...
Gecenin bir yarısı, zaten zor uykuya dalıyorum; hoooppp “uyan”… Biliyorsunuz, geceleri uyumakla ilgili sıkıntılarım var. Ne kadar yorgun olsam da o gözleri kapatamıyorum. Sürekli...
Yıl 1999, 21 yaşındayım. Sabah Gazetesi’nin Bayan Sabah ekinde köşe yazıyorum. Sunulan fırsata bakar mısınız? (Gerçi herkese sunulmuyordu, kendimi de ezmeyeyim şimdi burada…) Aylarca...