İtiraf ediyorum: Irmak okula başladığından bu yana evde kendimi bir garip hissediyorum.
Cimcirik & Ben
Cimrirkle maceralarımız, bol bol iç dökme…
Arada sırada yazıyorum yaptığım dalgınlıkları… Araba kullanırken arabanın anahtarı nerede diye panik yaptığımı, ev telefonunu buzdolabına koyduğumu, telsizi cep telefonu gibi çantama koyup çıktığımı…
Bu yazıyı kime yazıyorum, bilmiyorum. Sanırım kendime. Belki size. Belki gerçekten okuması gereken kişilere. Bazı cümleler “çok ukala” gelebilir size. Bunda da işte samimiyetinize...
Şimdi bu konuya taktım farkındayım da, yazmasam duramam. Aklımda cümleler uçuyor. Ya dolmuşta otobüste yanımdakine söyleyeceğim şok olacak. Ya da zaten beni tanıyıp da...
Tek başıma işe kalkıştım, badana boya yaptım. Evi ayıkladım. Her ayıklamada torba torba eşya çıkıyor. O eşyalar bu eve nasıl giriyor, bilmiyorum!
İkizler burcu kararsızlığı zor. 🙂 Irmak nasıl olsa odada ders çalışmaz diye bu yıl çalışma masası almayacaktık. Sonra baktım olmuyor. Odasındaki küçük masada çalışsa dahi,...
Bunu hep söylüyorum. Lohusalığım fazla endişeli geçince, ben “ben olmaktan” çıkınca, annem kitap okumamı yasaklamıştı. Çünkü her biri “dikte ediyordu”. Şu dönem şunu yapacak,...
Şımarıklık gibi olmasın ama, Irmak erken kalkmayı sevme hiçbir zaman. Anaokuluna giderken 9’da uyanıyordu misal. Ondan öncesi zaten bıraksam 10’a kadar uyurdu. Daha doğrusu...
Sakin ol sevgili anne… Uyuyamıyorsun, yiyemiyorsun hatta bazen üstünü değiştiremiyorsun.
Aslında negatif yazılarla bunaltmayı sevmiyorum. Ancak Instagram’da hoplama zıplama fotoğrafları paylaşıyorsam, içimden geldiği gibi yazıyorsam, o zaman bunu neden içimde tutayım? Eskiden, yani aslında...
Sanırım bana en çok sorulan sorulardan biri bu. Diğeri de eve nasıl sığdığımız. Eve, daha doğrusu Irmak’ın eşyaları odasına nasıl sığdı hakkında yazı gelecek...