Yakışmıyormuş!

Sanırım en sinir olduğum cümlelerden biri bu: “Sana yakışmıyor”

Böyle bir hareket sana yakışmıyor.

Bu kadar çok oyuncak almak sana yakışmıyor.

Çocuğuna tavuk yedirmek sana yakışmıyor.

O kelime sana yakışmıyor.

Böyle bir hareket sana yakışmıyor.

Senin gibi bir anneye bu yakışıyor mu hiç?

Senin gibi bir evlada bu yakışmıyor.

Eşinle tartışmak sana yakışmıyor.

Nedir bana yakışmayan?

Ya da şöyle sorayım: “Ben kimim?” Ben kimim ki bana bir şey yakışsın ya da yakışmasın.

Nihayetinde ben de herkes gibi, bunu okuyan her kadın, her erkek gibi hayatını idame ettirmeye çalışan, çocuk yetiştiren, eş olan, evlat olan, üreten, çalışan, çalışmaya çalışan, koşturan bir insanım.

Okumuş olabilirim. Ama olamayabilirdim de. O zaman ne değişecekti?

Çocuğuma çok oyuncak olmak yakışacak mıydı? (Hepsini ben mi aldım ki?)

O söz yakışacak mıydı? (Damarıma basılmış olamaz mı?)

Tavuk yedirmek yakışacak mıydı? (Yediriyorum, ailece çok seviyoruz!)

Kocamla tartışmak yakışacak mıydı? (Var mı kavga etmeyen?

Nedir bu ayrımın nedeni?

Yine soruyorum: Bana yakışan ne? Yakışmayan ne? Çocuğuma çok oyuncak almak bana neden yakışmıyor? Bunu sağlayan nedir? Yakışmasını engelleyen nedir?

Sevmiyorum. “Sana yakışmıyor”1, “Yazıklar olsun” 2. Bunları duymaya tahammülüm hiç olmadı. Olmayacak da.

Aklıma geldi birden.

Fakat gerçekten merak ediyorum. Kime, ne yakışıyor? Ve tam tersi, kime ne yakışmıyor?

Var mı bilen?

Hata yapma lüksümüz yok mu? Kimse hata yapamaz mı? Kusursuz olmaya mı programlandık?

Yoksa… Yoksa bunu yazmak da mı bana yakışmıyor?